بررسی هم افزایی هویت کالبدی و اصول طراحی پایدار در معماری بومی مازندران

ارزشهای معماری بومی در نقاط مختلف ایران نشان میدهد که این بناها در زمان و مکان خود به خوبی با اهداف معماری پایدار سازگار بودهاند. معماری بومی مازندران، مانند سایر نقاط ایران، در شرایط زمانی و مکانی خود پایدار بوده و تکرار عینی آن در زمان حال ممکن نیست ، اما می توان با استخراج ویژگی های قابل تکرار آن که سالها در اقلیم خود پابرجا بودهاند، به اهداف معماری پایدار دست یافت . بدین منظور، با بررسی عوامل کالبدی معماری بومی مازندران و پاسخ هایی که هر جز از معماری در مواجهه با اقلیم ارائه می دهد، عوامل قابل تکرار استخراج شده و به عنوان آیتم هایی برای استفاده در معماری کنونی معرفی می شوند. این عناصر مشترک بصری و کالبدی که به مسائل خاص اقلیمی مازندران پاسخ می دهند، می توانند به ایجاد سیمای هماهنگ با معماری بومی مازندران و حفظ هویت آن کمک کنند. روش تحقیق این مقاله به صورت کتابخانه ای و میدانی بوده و با معرفی اقلیم مازندران و توصیف عوامل اقلیمی ، به بررسی معماری بومی این منطقه می پردازد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی مازندران ، طراحی پایدار ، هویت کالبدی ، اقلیم