طراحی مجتمع مسکونی بیوفیلیک در راستای ارتقا سطح کیفی محیط زندگی ساکنان آن در منطقه ۲۲ شهر تهران

با پیشرفت علم ، الگوی زندگی انسان دستخوش تغییرات بسیاری گردیده است . علم معماری نیز همچون سایر پدیده ها در پی پاسخ به خواسته های انسان امروزی با تحولات چشمگیری به سبب آسیب به محیط طبیعی و فاصله انسان با طبیعت رو به رو بوده است . پس ضروریست تا در این برهه از زمان مساله حیات، سلامت طبیعت و انسان بار دیگر مورد بحث واقع شود . معماری بیوفیلیک ۱ به عنوان رویکردی نوین ، خواهان آن است که با احداث بنایی با احترام کامل به عناصر طبیعی و جانوری و .. به عنوان جزئی از محیط زیست ، بکوشد تنش های موجود را با وارد کردن این عناصر در معماری بناها هموار سازد. روش مورد استفاده در این پژوهش بر حسب هدف، روش تحقیق کاربردی و شیوه ی مطالعه بر حسب روش و ماهیت ، تحقیق توصیفی تحل یلی می باشد و گردآوری اطلاعات آن بر مبنای مطالعه منابع کتابخانه ای و تحلیل محتوایی آنها بوده است هدف اصلی این مطالعه آن است که به ارتقا کیفیت محیطی در مسکن امروز با استفاده از پارامتر های معماری بیوفیلیک و آشتی دوباره انسان با طبیعت بپردازد.پرسش اصلی عبارتست از :استفاده از اصول جهانی معماری بیوفلیک در راستای ارتقا کیفیت محیطی ۲ مجتمع مسکونی با توجه به عوامل زیست محیطی در ایران و بکارگیری این اصول بومی در روند طراحی و اجرای مجتمع های مسکونی می توان اشاره کرد.نتایج حاصل از پژوهش آشکاراست که با ایجاد ارتباط بین انسان و طبیعت می توان به محیطی ، با کیفیت مطلوب دست یافت و ارتقای کیفیت فضای زندگی نیز به معنای عرضه پاسخ های مناسب و متنوع از طریق همان فضا، به نیازهای متفاوت فیزیولوژیکی ۳ و روانشناختی کاربران اتمسفرست . همچنین آموزه های طبیعت در راستای طراحی با اصول معماری بیوفیلیک ، نتایج پایداری ۴ را در حوزه معماری آینده ای نزدیک به وجود خواهد آورد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، بیوفلیک ، کیفیت محیط