به کارگیری سازه ICF درتوسعه میان افزایی درمجاورت بافت تاریخی مجموعه شیخ صفی الدین اردبیلی با رویکرد حفظ ارزش های معماری سنتی

معماری میان افزا، به عنوان رویکرد علمی درجهت ایجاد ساختارهای جدید برای تامین فضاهای قابل استفاده در بافت های تاریخی همواره مطرح بوده که برخاسته از گرایش های توسعه شهری است . در این میان، مولفه ها و الگوهای زمینه گرایی ، شاخصه های فیزیکی و معماری سنتی بافت تاریخی ، و همچنین رویکردهای طراحی بناهای میان افزا درحوزه معماری ، درجهت رسیدن به هدف مورد بررسی و تحلیل قرار میگیرد. باتوجه به گردشگری بودن استان اردبیل و با هدف جذب توریست و کمک به رشد اقتصاد استان، مدل مستخرج از مبانی نظری این پژوهش ، طراحی مجموعه اقامتی و گردشگری ، در استان اردبیل و در مجاورت بافت تاریخی مجموعه شیخ صفی الدین به کارگرفته شده است . این پژوهش در جهت یافتن سازه مناسب و کاربردی با هدف انسجام و هماهنگی ساختارهای نو، برای تداوم حیات و حفظ ارزش های معماری بافت تاریخی و طرح میان افزایی مجموعه اقامتی و گردشگری در این سایت مورد بررسی قرار گرفته است . استفاده از مصالح مناسب در طراحی اقلیمی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است ،همچنین این موضوع در طراحی این مجموعه به واسطه وجود موقعیت تاریخی تشدید میگردد. دیوارباربر بتن مسلح باقالب های عایق ماندگار((ICF ، یک نوع سیستم ساخت و ساز مرکب از بتن مسلح و پنل های پلی استایرن است که در ان بتن مسلح به عنوان عضو باربر و پنل های پلی استایرن به عنوان قالب بتن و عایق حرارتی و صوتی عمل می کنند. کاربرد این نوع دیوار در توسعه میان افزایی موردپژوهش قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

سازه ICF ، میان افزایی ، ارزش های معماری ، معماری سنتی