مولفه های موثر بر ارتقای حس مکان در فضاهای اموزشی متوسطه اول در دوران معاصر
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 78
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICSAU10_278
تاریخ نمایه سازی: 23 دی 1403
چکیده مقاله:
حس تعلق به مکان و نیاز انسان به تعامل با مکانی که در آن زندگی می کند از جمله مهمترین ابعاد رابطه میان انسان و مکان است حس . تعلق به مکان یکی از عوامل مهم در شکل گیری هویت افراد است و از آنجا که قسمت مهمی ازهویت هر فرد در دوران کودکی شکل می گیرد؛ بنابراین توجه به آن در دوران کودکی و در فضاهای مرتبط با کودکان ضروری است .در این میان مدارس از جمله فضاهایی هستند که به دلیل سپری نمودن ساعات طولانی کودکان در آنها،توجه کردن به ویژگی های کیفی و ایجاد حس تعلق و خوشایندی از محیط مدارس در میان دانش آموزان اهمیت از ویژه ای برخوردار است . مدرسه پس از محیط خانواده، محلی برای آموزش و همچنین پرورش افراد جامعه و سلامت آن محسوب می شود؛ با مرور سیر تحول مدراس از قدیم تا قبل از دوره معاصر متوجه این می شوید که طراحی مدارس جز اولویت های هرجامعه در آن زمان بوده، به گونه ای که فرهنگ و هویت هر جامعه در این فضاها دمیده شده است . این در حالی است که در دوران معاصر تحولی در طراحی این گونه فضاها ایجاد گردید که باعث خلع هایی شده که در راستای آن باعث بی هویت شدن فضا و در نهایت کاهش حس تعلق به مکان در افراد ایجاد گردید. امروزه با قرار گرفتن در فضاهای آموزشی متوجه این موضوع می شوید که اکثر دانش آموزان انگیزه ای برای ماندن در مدرسه و یادگیری را ندارند. به عبارتی خود را از این فضاها جدا می دانند که این خود ممکن است دلایل متعددی از جمله شرایط خانواده، بحث اقتصادی ، محیط آموزشی ، نحوه آموزش، امکانات و .... داشته باشد، اما در این پژوهش به یکی از این موارد که بحث محیط آموزشی است پرداخته می شود. دغدغه اصلی این پژوهش این است که بتواند با کنکاش هایی در فضاهای آموزشی الخصوص مدارس متوسطه اول، به مولفه هایی دست یابد که بتواند با کمک آن حس مکان را در فضاها ایجاد یا آن را ارتقاء دهد که در راستای آن باعث جذب دانش آموز شود و زمانی که در این فضاها قرار می گیرد حس خوشایندی برایش ایجاد شود ودیگر نیازی به ساخت دیوارهایی بلند یا نرده هایی با سیم خاردار نداشته باشد.در این پژوهش روش تحقیق به صورت کمی و کیفی (ترکیبی ) می باشد حال برای دستیابی یه داده های اولیه ابتدا به صورت کتابخانه ای و در ادامه با مشاهده و مصاحبه با افرادی که متاثر در این نوع فضاها هستند و در نهایت با پخش پرسش نامه های بین دانش آموزان، معلمین و خانواده ها پرداخته می شود که بتوان داده های به دست آمده را تجزیه و تحلیل کرد و در نتیجه مولفه هایی ارائه داد که با بهره گیری از آن به یک محیط مناسب و القا کننده حس مکان بالا به مخاطب دست یافت .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیدعلی کهکی
گروه شهرسازی واحد تهران جنوب دانشگاه آزاد اسلامی تهران ایران
رسول پهلوان پور
استاد یار گروه شهرسازی، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران