بررسی الگوی معماری بومی در بناهای مسکونی وبافت قدیم ، نمونه موردی شهر یزد

امروزه با پیشرفته شدن وگسترش شهرها هنوز هم می توان آثاری از معماری بومی در شهرهای مختلف را مشاهده کرد.معماری بومی برگرفته از اقلیم و طبیعت پیرامون که در راستای پایداری شهر قدم برداشته و آسایش و آرامش را برای مخاطب به ارمفان می آورد.شهرهای زیادی واقع در اقلیم گرم و خشک کشور،که بافت تاریخی آن،علی رغم آسیب های کالبدی ناشی از تفکر مدرنیسم ،سرزندگی خود را حفظ نموده است .شهرها با گسترش بی رویه وبدون رعایت یک الگوی خاص باعث به وجود آمدن فضاهایی شده است که امنیت وآرامش را از محیط ها ربوده وسبب احساس تهدید حس تعلق واطمینان در شهرها وکاهش کیفیت بصری و روانی در شهرها شده است . بافت های مسکونی شهرها ازمهم ترین نقطه آشنایی با فرهنگ و معماری شهرها می باشد که متاسفانه با گسترش شهر طبق پیشرفت صنعتی شهرها وبدون در نظر گرفتن الگوی معماری وشهرسازی شهرها سبب تشکیل الگوی ناهمگون شهرها گردیده است . برهمین اساس این مقاله سعی براین دارد که با تکیه بر الگوی توسعه پایدار بررسی الگوهای بومی شهریزد وچگونگی به وجود آمدن بافت های مسکونی منطقه را باروش تحقیقی _توصیفی وتاریخی مورد بررسی قراردهد.با توجه به پیشینه ی معماری و پدیدار نشدن معماری های به روز و مدرن ،در نقاط مختلف دنیا در ساخت مسکن وفضاهای مورد نیاز و بناهای با ارزش و مهم دیگر توجه به شرایط اقلیمی و استفاده از مصالح بومی و در دسترس روابط فضاها از اهم موارد ساخت و ساز بوده است که این گونه معماری تبدیل به راه حلی برای پاسخ به اقلیم هایی چون اقلیم گرم و خشک و یا کوهستانی و دیگر اقلیم ها و ایجاد شرایط مطلوب برای زندگی مردم ان منطقه گشته است .این موردها ها به نوعی به الگویی برای معماری بومی در خانه های این مناطق تبدیل شده اند .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری بومی ، بنای مسکونی ، بافت قدیم شهریزد