بررسی تطبیقی عناصر اصلی در معماری بومی مناطق گرم و خشک ایران به عنوان مولفه های یک معماری پایدار

هدف ازاین پژوهش ، واکاوی نقش عناصر اصلی در معماری بومی و ارتباط فضایی ومعنایی این عناصر و تبیین بازیابی نقش آنها به عنوان عناصر مهم درراستای معماری پایدارامروزی هدف این تحقیق است ومشخصا به این پرسش پاسخ داده میشود که وجود این عناصر چه نقشی در همگرایی و هم سویی این معماری بومی با اصول معماری پایدارمی تواند داشته باشد؟روش بررسی روش تحقیق روش توصیفی - تاریخی با مطالعه کیفی است . در یافته های پژوهش ابتدا بررسی می کنیم که اصولا تعریف یک معماری پایدارچیست ودارای چه ویژگیهایی باید باشد و در ادامه به تبیین نقش عناصراصلی در معماری سنتی وبومی به عنوان عناصر پدیداری در راستای معماری پایدار و تطبیق ویژگیهای آنها با اصول معماری پایدار در جهت بازیابی دوباره این عناصر مهم در معماری معاصر ایران پرداخته می شود. نتیجه گیری نتایج پژوهش نشان می دهد که بهره گیری ازین عناصر مهم در بناها در اقلیم گرم و خشک می توانند همچنان نقش مهمی را در راستای پیاده سازی اصول یک معماری پایدار ایفا کنند و در نتیجه باید به طور جدی بازیابی نقش این عناصر البته به صورت به روز رسانی شده و بهینه سازی با استفاده از تکنولوژی درساخت ، مصالح جدید و با توجه به رویکردهای جدید در معماری شهرهای بزرگ مجددا مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

عناصرمعماری بومی ، معماری پایدار ، اقلیم گرم و خشک ، ایران