بازنگری طرح نمای خانه های تاریخی با رویکرد ارتقا معماری بومی ( مطالعه موردی بندرکنگ و بندر لنگه )

امروزه یکی از چالش های مهم در توسعه شهری ، به ویژه در مناطق تاریخی -فرهنگی ، طراحی نمای ساختمانهای جدید است . این مسئله به دلیل نبود هماهنگی نماهای جدید با محیط طبیعی و تاریخی شهرها، اهمیت بیشتری پیدا کرده است . خانه های تاریخی به عنوان گنجینه های ارزشمند معماری ، دارای تجربیاتی هستند که می توان از آنها در طراحی نمای ساختمانهای جدید بهره برد. با وجود اهمیت این موضوع و نیاز به دستیابی به الگوهای معماری از نمای خانه های تاریخی ، مطالعات موجود در این زمینه پراکنده و محدود است . این پژوهش با هدف شناسایی الگوهای نمای خانه های تاریخی در بندرلنگه و کنگ ، تلاش می کند تا راهکارهایی برای استفاده از این نماها در طراحی ساختمانهای جدید ارائه دهد. در این راستا، نمای ساختمانهای تاریخی در بندرلنگه و بندرکنگ مورد بررسی قرار گرفته تا نتایج و الگوهایی بر اساس هماهنگی هندسی ، اقلیمی ، فرهنگی و زیبایی شناختی استخراج شود که بتوان از آنها در نماهای ساختمانهای چند طبقه امروزی استفاده کرد. این تحقیق با بهرهگیری از روش توصیفی -تحلیلی ، به توصیف و تفسیر وضعیت و عناصر موجود در نمای خانه های تاریخی منتخب پرداخته است . برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است . در روش کتابخانه ای ، منابع و متون مرتبط با معماری خانه های تاریخی بررسی شده و در روش میدانی ، مشاهدات مستقیم و تحلیل های دقیق اجزا و عناصر تشکیل دهنده نمای این خانه ها انجام شده است .

کلیدواژه ها:

نما ، خانه تاریخی ، نماسازی ، معماری بومی ، بندرلنگه ، بندرکنگ