بررسی و مروری کامل بر حفاظت میراث آثار تاریخی معماری در روند توسعه شهری و جامعه ی مدرن
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 161
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICSAU10_202
تاریخ نمایه سازی: 23 دی 1403
چکیده مقاله:
حفاظت تاریخی (به انگلیسی : (Historic preservation یا حفاظت میراث ساخته شده (به انگلیسی : built heritage (preservation، تلاشی است که به دنبال حفظ و حفاظت از ساختمانها، اشیاء، مناظر یا دیگر آثار با اهمیت تاریخی است . این یک مفهوم فلسفی است که در قرن بیستم رایج شد و معتقد است که شهرها به عنوان محصول توسعه قرنها باید موظف به محافظت از میراث موروثی خود باشند. این اصطلاح به طور خاص به حفظ محیط زیست ساخته شده اشاره دارد، و نه به حفظ ، به عنوان مثال، جنگل های اولیه یا بیابان . فرآیند سریع شهرنشینی ، منجر به تضاد قابل توجهی بین تمایل به توسعه فضاهای شهری مدرن و نیاز به حفاظت از میراث تاریخی و طبیعی شهرها شده است . بنابراین ، یک چارچوب مدیریت حفاظت جامع ، که در آن پویایی منظر شهری به طور گسترده مورد توجه قرار می گیرد، جهت حفاظت توام با توسعه منظر شهری مورد نیاز است . در بیان نوین ، میراث فرهنگی نه تنها منبعی است که نیاز به حفاظت دارد، بلکه یک پتانسیل است که باید برای توسعه آینده مورد بهره برداری قرار گیرد. یونسکو در سال ۲۰۱۱، مفهوم منظر شهری تاریخی را مطرح نمود، که ماحصل چشم انداز جامع جدیدی با پارمترهایی برای کمک به حفاظت از مناطق میراثی به روش های پایدارتر بود.به طور کلی امروزه در شهرهای ایران پدیده ی دوگانگی میان هویت تاریخی _ فرهنگی ورشد روز افزون تحولات اجتماعی و شهرنشینی به موضوع همگانی تبدیل شده است . ایجاد پیوند بین ارزش های فرهنگی و توسعه کالبد_ فضایی شهر از الزامات توسعه ی پایدار شهری است که درایران هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است . کشور ایران به لحاظ پیشینه تاریخی دارای میراث فرهنگی فراوان و غنی است که حفظ این آثار، از ضرورت های اساسی فرهنگی کشور می باشد چرا که این آثار، یک عنصر اساسی در ایجاد و حفظ هویت ملی _ فرهنگی ماست . مسئله مهم ؛ گنجاندن میراث فرهنگی معماری در برنامه های توسعه ی شهری است بطوریکه بتوانند به عنوان منبع توسعه آور و هویتبخش با زندگی روزمره ی عموم مردم عجین شوند. نتایج پژوهش های صورت گرفته حاکی از عدم تاثیروکارایی قوانین موجود درکشوردر خصوص حفاظت از این میراث کهن و نادیده گرفتن حقوق این آثار است زیرا در ایران پیشینه ی قوانین و تشکیلات مربوط به میراث فرهنگی ، به طور عمده بر رویکرد سنتی استوار است که نگرشی موزه ای _ حفاظتی و ایستا به آثار تاریخی و فرهنگی دارد. بنابرین شناسنامه هر کشوری آثار باستانی و میراث فرهنگی آن است . آثار باستانی است که قدمت , تاریخچه و تمدن هر سرزمینی را مشخص می کند. پس حفاظت و حراست از آنها امری ضروری است و نسلهای مختلف نیز چون پیشینیان باید از این میراث اجدادی پاسداری کنند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا عباس زاده
کارشناس ارشد مهندسی معماری ، دانشکده هنر و معماری ، دانشگاه کردستان، ایران