نیروی مهار سیستم های متشکل از اعضای فشاری موازی با مهارمیانی غیرصلب و متغیر

یک سازه علاوه بر اینکه نیروهای گرانشی را به زمین منتقل می کند باید در مقابل نیروهای جانبی بایستد. ترکیبی از عناصری که ساختمان را در برابر این نیروها، ایستاده نگه می دارند، با عنوان «سیستم مهار پایدارساز» نامیده می شوند. بن مایه موضوع مهار پایدارساز آنست که مثلا در ستون اویلر، بجای استفاده از قید صلب جانبی، از یک مهار(فنر) با چه مقدار سختی می توان استفاده کرد بطوریکه مقاومت فشاری ستون نقصان نیابد. استفاده از سختی مهاری معادل دو برابر سختی ایده آل، مقدار جابجایی در نقطه مهار را به مقداری برابر با اندازه انحراف اولیه و نیروی مهار را به مقداری محسوس کاهش میدهد. در سیستم مهار پایدارساز دو عامل انحراف اولیه ستون ∆_۰ و سختی مهار β بر روی نیروی مهار تاثیر می گذارند. مقدار انحراف اولیه اغلب L_(b)⁄۵۰۰ در نظر گرفته می شود که آیین نامه AISC پیشنهاد داده است. در پژوهش قبلی، نویسندگان به بررسی و حل مساله یافتن سختی مهار ایده آل در سیستم های متشکل از اعضای فشاری موازی با مهار میانی غیرصلب و متغیر پرداخته اند. در چنین سیستمی الگویی برای چینش سختی مهار پیدا شد که منجر به طراحی بهینه مهارها می شود. در این پژوهش به بررسی نیروی مهار چنین سیستمی با درنظر گرفتن انحراف اولیه L_(b)⁄۵۰۰ در حالت های مختلف پرداخته می شود. اشاره خواهد شد که در حالت هایی که جهت انحراف اولیه عکس یکدیگر است، مقدار نیروی مهار تقریبا با هم یکسان و صرفا در فشاری یا کششی بودن با یکدیگر تفاوت دارند.

کلیدواژه ها:

سیستم مهار پایدارساز ، انحراف اولیه ، سختی ایده آل ، نیروی مهار ، سیستم های متشکل از اعضای فشاری موازی