بررسی تاثیر افزایش سختی و استحکام نهائی بر میکروساختار پیچ های High Strength با گرید ۱۰.۹

پیچ و مهره های گرید ISO ۸۹۸-۱ ۱۰.۹ و ASTM F۳۱۲۵/A۴۹۰ ۱۰.۹ از دسته فولادهای Medium carbon alloy steel هستند. در بین گریدهای مختلف پیچ و مهره با استحکام بالا، معمولا گرید ۱۰.۹ به شکل رایج تری در طراحی مورد استفاده قرار می گیرد. پیچ های گرید ۱۰.۹ با توجه به لزوم دسترسی به استحکام بالا تحت فرآیند عملیات حرارتی کوئنچ-تمپر قرار می گیرند. کوئنچ این گرید متریال در روغن و از ناحیه آستنیت بوده و تمپرینگ در دمایی بالاتر از ۴۲۰ درجه سانتیگراد صورت می گیرد. در این مقاله به بررسی ۹ نمونه پیچ گرید ۱۰.۹ با ابعاد Heavy Hex M۳۶x۱۳۰ پرداخته شده است. متریال خام اولیه کلیه پیچ ها ۴۲CrMo۴ تحت سیکل عملیات حرارتی کوئنچ تمپر قرار گرفته اند. با توجه به نتایج بدست آمده عملیات حرارتی کنترل نشده و یا با سیکل نامناسب باعث افزایش استحکام نهائی، افزایش سختی، کاهش میزان انعطاف پذیری(Elongation)(در رنج حداقل مجاز استاندارد) و همچنین کربوره شدن پیچ های استحکام بالا HIGH STRENGTH می گردد. کربورگی رزوه ها باعث افزایش سختی در نوک رزوه ها شده که یک عامل بالقوه جهت ایجاد میکروترک است. میکروترک های ایجاد شده تحت نیروهای لغزشی، دینامیکی و یا نیروهای سیکلی می تواند منجر به شکست پیچ ها در تنش های کمتر و خسارت های زیانباری گردد.از این جهت کنترل عملیات حرارتی پیچ های HIGH STRENGTH و همچنین بررسیهای میکروسکوپی و خواص مکانیکی قبل از استفاده بسیار حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

پیچ ، گرید۱۰.۹ ، کربورگی ، استحکام نهائی ، میکروترک