زمین شناسی، کانی شناسی، زمین شیمی و الگوی تشکیل کانسار سولفات سدیم گرماب، خاور سمنان

واحدهای زمین ­شناسی منطقه گرماب شامل سنگ های آذرآواری، آتشفشانی، رسوبی و تبخیری ائوسن، واحدهای رسوبی- تبخیری الیگوسن و میوسن است. واحدهای چینه شناسی در برگیرنده سولفات سدیم، شیل، سیلتستون، مارن و مارن­ های ژیپس دار ائوسن بالایی هستند، که در این میان واحد شیل خاکستری تیره بیشترین همیافتی را با سولفات سدیم دارد. مقادیر MgO،  CaO و Na۲O در شیل های گرماب بیشتر از NASC (شیل آمریکای شمالی) است که نشان از ته نشست آن ها در یک محیط دریایی کم ژرفا و بسته دارد. سولفات سدیم گرماب تحت شرایط آب و هوایی گرم و خشک، در عرض ­های جغرافیایی ۲۵ تا ۴۰ درجه شمالی و عملکرد سیالات گرمابی مرتبط با فعالیت های آتشفشانی ائوسن که از طریق گسل­ های اریب لغز فعال به کف حوضه می رسیدند، نهشته شده است. با توجه به کانی شناسی کانسار گرماب (گلوبریت، انیدریت، ژیپس و هالیت) شوراب های دریایی، غنی از کلسیم، سدیم، کلر و سولفات بوده است. لایه های رسوبی- تبخیری به احتمال زیاد در مرحله پس از کافت زایی (ریفت زایی) و در بخش های حاشیه ای حوضه های رسوبی درون قاره ای مرتبط با مناطق فرورانش و یا در بخش های مرکزی حوضه های کافتی (کششی) کم ژرفا در زمان هایی که بستر حوضه دچار بالاآمدگی شده است، نهشته شده اند. سولفات سدیم گرماب در دسته نهشته های تبخیری دریایی طبقه بندی می شود که در یک حوضه کم ژرفای درون قاره ای تشکیل شده است.

کلیدواژه ها:

حوضه های کم ژرفای درون قاره ای ، تبخیری های دریایی ، ائوسن بالایی ، سولفات سدیم ، گرماب ، سمنان