رویکرد امنیتی جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس؛ با تاکید بر الگوی امنیت درونزا

تامین امنیت پایدار در خلیج فارس که تضمین کننده منافع کشورهای منطقه و جمهوری اسلامی باشد، تنها از طریق ایجاد الگوی بومی امنیت منطقه ای و فراتر از الگوهای نظامی و سخت قابل انجام خواهد بود. این پژوهش، به دنبال پیشنهاد الگوی امنیتی درونزا در خلیج فارس است. پژوهش بر مبنای روش تحقیق کمی و کیفی و تحلیل توصیفی از روش همبستگی انجام خواهد شد؛ به این صورت که با پرسشنامه و مصاحبه در کنار بررسی اسناد، مدارک، رویدادها و ملاحظات مطروحه و با نظرداشت شرایط و روابط موجود میان کشورهای حوزه خلیج فارس، پیرامون نظام امنیت منطقه ای پژوهش صورت خواهد گرفت. در این پژوهش از مدل معادلات ساختاری (SEM) جهت تدوین مدل، استفاده شده است. یافته های مطالعه نشان داد که امنیت درونزا بر الگوی تحقق امنیت خلیج فارس تاثیر دارد. ضریب مسیر بین دو متغیر۰. ۲۶ که از سطح معناداری ۱۶. ۸۵۲ برخوردار است که مطلوب می باشد زیرا از ۱. ۹۶ بیشتر است لذا وجود تاثیر معنادار تایید می گردد. همچنین، مطالعه نشان داد که نظریه منطقه ای امنیت بر الگوی تحقق امنیت خلیج فارس تاثیر دارد. ضریب مسیر بین دو متغیر۰. ۱۱ که از سطح معناداری ۱۴. ۲۱۴ برخوردار است که مطلوب می باشد زیرا از ۱. ۹۶ بیشتر است لذا وجود تاثیر معنادار تایید می گردد. در مطالعه حاضر، مولفه های امنیت درونزا و نظریه منطقه ای امنیت، به عنوان مولفه های موثر بر الگوی تحقق امنیت خلیج فارس تایید شد.

کلیدواژه ها:

امنیت خلیج فارس ، امنیت مشترک ، امنیت منطقه ، امنیت درونزا