بررسی حذف نیکل و آهن از پساب توسط نانو الیاف پلی آکریلونیتریل/ترموپلاستیک پلی یورتان

امروزه استفاده از فناوری های نو برای حذف فلزات سنگین و ارتقای کیفیت آب یکی از الزامات رفع آلودگی محیط زیست ناشی از فلزات سنگین است. نانوالیاف پلیمری به واسطه برخورداری از خصوصیات سطح به حجم بالا، ساختارسه بعدی، خواص مکانیکی مناسب، اتصال خوب منافذ، پتانسیل شیمیایی وعملکرد بالای فیلتراسیون در مقیاس نانو معمولا بیشترین کاربرد را در صنعت تصفیه آب دارند .در این پژوهش، نانوالیاف پلیمری ترموپلاستیک پلی یورتان(TPU)/پلی اکریلونیتریل(PAN) به منظور بررسی حذف یون فلز نیکل و آهن به روش الکتروریسی تهیه شدند. نتایج آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد ولتاژ ۱۰ ولت و فاصله ی ۱۵ سانتیمتر و ترکیب درصد پلیمرهای پلی آکریلونیتریل/پلی یورتان به نسبت ۳۰/۷۰ بهینه تولید الیاف بوده است. واکنش بین این دو پلیمر با استفاده از آزمون طیف سنجی اشعه مادون قرمز(FTIR) مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به نتایج آزمون زاویه تماس، افزایش میزان پلی یورتان به ترکیب پلیمری به نسبت ۷۰/۳۰ منجر به افزایش زاویه تماس قطره با سطح جاذب به میزان°۱۰/۴۰ به نسبت پلی آکریلونیتریل با زاویه °۴۹/۲۱ بوده است. نتایج نشان داد جاذب TPU/PAN با نسبت ۷۰/۳۰، دارای میزان جذب نیکل ۸/۴۵% و بیشتر از فلز آهن با میزان حداکثر جذب ۱۸/۳۳ % در PH و زمان بهینه بوده است.

کلیدواژه ها:

نانوالیاف ، فلزات سنگین ، محیط زیست ، جذب سطحی ، پلی اکریلو نیتریل / ترموپلاستیک پلی اورتان