تاثیر بازی های آموزشی بر یادگیری و خلاقیت دانش آموزان

انسان بدون بازی و بازیچه مانند ماهی بدون آب است. از نظر حیات شناسی، بازی وسیله سلامت جسم و پرورش حواس است. زیست شناسی نیز بازی را برای رشد اجتماعی و تکامل موجود زنده لازم می شمارد. جامعه شناسان بازی را برای رشد اجتماعی افراد ضروری می دانند و به نظر روان شناسان، بازی فعالیت منحصر به فرد آدمی است.برخی از بازی ها در افراد، سازگاری شغلی پدید می آورد و فرد را علاقمند می سازد که تن به کاری دهند یا مقدمات آن را فرا گیرند به طوریکه در آینده با چشمی باز وارد دنیای کار و مشاغل شوند. همچنین در حین بازی درمی یابند چه کاری مفید و چه کاری مضر است، چه اقدامی خطرناک و چه اقدامی بی خطر است و بالاخره بازی، افراد را وا می دارد که تن به پذیرش و صلح دهند و دریابند که همیشه نمی توان از راه جبر و فشار، سلطه خود را بر دیگران اعمال کرد.زندگانی حاضر یا گذشته جامعه را در بازی ها شاهد خواهیم بود. در واقع می توان گفت فرهنگ هر محیط، نوع انتظارات از افراد را برای به عهده گرفتن نقشی خاص در طول زندگانی اجتماعی تعیین کرده و انتظارات خود را از راه بازی به او انتقال می دهد. این گفتار را بدین صورت می توان توجیه کرد که انسان از روی انگاره های محیطی خود، چه رفتار و فیزیکی را الگوبرداری کرده و این الگوها را به صورت آشکار یا نهان در بازی خود مجسم می کند. بازی های آموزشی به عنوان یکی از روشهای نوین و جذاب در آموزش و پرورش به شمار می آیند که توانسته اند در سال های اخیر جایگاه ویژه ای در میان ابزارهای آموزشی پیدا کنند و به عنوان ابزاری نوین در فرایند یادگیری، در دهه های اخیر به شدت مورد توجه قرار گرفته گیرند .

کلیدواژه ها:

مدرسه ، بازی ، مشارکت ، روانشناسی ، یادگیری ، ابزارهای آموزشی