ضرورت پیش بینی برنامه های امور آموزشی کارکنان در یک سازمان

آموزش و بهسازی منابع انسانی در عصر کنونی به لحاظ شرایط خاص زمانی، یکی از وظایف اجتناب ناپذیر سازمانها و موسسات محسوب می شود. این مهم اصولا درغالب «برنامه های آموزشی» مدون، کوتاه مدت یا درازمدت به اجرا درمی آید. آموزش زمانی مقرون به صرفه است که ما را به سوی اهداف از پیش تعیین شده برده و نارسایی مهارتی، دانش و نگرش را اصلاح نماید و منجر به بهبود کمی و کیفی عملکرد و بهره وری گردد. از آنجایی که برای آموزش هزینه های زیادی مصرف می شود، ارزیابی اثربخشی آن را ضروری می نماید. با توجه به اینکه عملکرد را تابعی از توانایی و انگیزش می دانند و یکی از متغیرهای اصلی اثر گذار بر توانایی افراد آموزش است. بدین ترتیب یک برنامه آموزشی تنها زمانی می تواند ارزشمندی خود را توجیه کند که بر بهبود عملکرد شرکت کنندگان اثر گذار باشد. این امر به جنبه مهمی از آموزش و ارزشیابی آموزش اشاره دارد که معمولا از آن به عنوان «اثربخشی آموزش» «یا ارزیابی اثربخشی آموزش» یاد می شود. همزمان با افزایش توجه به آموزش انتظارات و توقعات از آن نیز ارتقا یافته است. اگر در گذشته برگزاری دوره های آموزشی و شرکت دادن کارکنان درآنها اقناع کننده بنظر می رسید امروزه از آموزش انتظار می رود که بتواند تغییرات رفتاری مطلوب را در کارکنان ایجاد کند تا از این رهگذر تحقق اهداف سازمانی ممکن شود. بنابراین مدیران و مجریان برنامه های آموزشی نه تنها مسئولیت تعیین و تشخیص منابع و امکانات مورد نیاز یادگیری را بر عهده دارند، بلکه در تعین تاثیر برنامه های آموزشی بر عملکرد فرد و سازمان نیز مسئول اند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، بهره وری ، آموزش