نقش شهرداریها در ارتقای کیفیت زندگی شهروندان

کیفیت زندگی در ساماندهی بافت فرسوده شهری، از منظر علوم متعدد از جمله شهرسازی، علوم اجتماعی، روانشناسی، جغرافیای شهری، اقتصاد، علوم سیاسی، مدیریت، مورد توجه است. سنجش کیفیت زندگی و تعیین رضایت یا عدم رضایت افراد و گروه ها از ابعاد مختلف زندگی موضوع و هدف اصلی تمام برنامه ریزی ها است.کیفیت زندگی مفهومی چند بعدی با شاخص های متعددی است و اغلب با استفاده از شاخص های عینی یا شاخص های ذهنی و به ندرت با استفاده از هر دو نوع شاخص ها اندازه گیری می شود(رضوانی و همکاران،۳۷:۱۳۸۷). این شاخص ها مبتنی بر گزارشا ت شخصی افراد از ادراکاتشان در مورد جنبه های مختلف زندگی است و میزان رضایت افراد و گروه ها را از تامین نیازهایشان مورد بررسی قرار می دهند. این شاخص ها که مکمل متغیرهای اجتماعی، اقتصادی و محیطی هستند، هدف اصلی این پژوهش نقش شهرداریها در ارتقای کیفیت زندگی شهروندان با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. بنابراین می توان گفت بهسازی و نوسازی با هدف های توسعه پایدار هماهنگی فراوانی دارد به عبارت دیگر اقدامات بهسازی و نوسازی شهری به دنبال تحقق توسعه پایدار شهری است. براین اساس بررسی و تبیین نظریه شهر پایدار و توسعه پایدار شهری در فرایند نوسازی و بهسازی شهری لازم و ضروری است. در عین حال، تاکید بر ابعاد کمی رشد شهرها منجر به دو قطبی شدن آنها شده و برای حل مشکلات شهرنشینان و ارتقاء زندگی آنها مفهوم«کیفیت زندگی» مورد تحقیق قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

شهر پایدار ، کیفیت زندگی ، عدم رضایت