جایگاه حقوق آزادی و امنیت شخصی شهروندان در جوامع اجتماعی

امروزه با گسترش پدیده شهرنشینی، حقوق متناظر با شهروندی که مبتنی است بر قرارداد متقابل اجتماعی و به عنوان یک احساس مشترک عمومی نسبت به هویت ملی و اجتماعی محسوب می گردد؛ با موانع و مشکلاتی همراه گردیده است. با عنایت به این که عنصر اختیار و آزادی به عنوان نقطه انفصال انسان با سایر مخلوقات محسوب شده و با ورود انسان به وضع مدنی(شهروندی) دچار تحول می گردد، لذا بازشناسی مفهوم و جایگاه آزادی در حقوق شهروندی از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود؛ حاکمیت مطلق بر جهان و انسان از آن خداست و هم او، انسان را بر سرنوشت اجتماعی خویش حاکم ساخته است. هیچ کس نمی تواند این حق الهی را از انسان سلب کند یا در خدمت منافع فرد یا گروهی خاص قرار دهد. قانون اساسی به عنوان مهمترین قوانین در تعریف حدود آزادی های فردی، از یک سو، مرز آزادی افراد را در برابر عملکرد قدرت و از سوی دیگر، حدود اعمال قوای عمومی را در برخورد با حوزه حقوق فردی ترسیم می کند. قانون اساسی در کنار تعریف، مبین حدود آزادی و تضمین کننده ی آزادی های فردی نیز هست. لذا در یک نگاه کلان می توان تصریح نمود که قانون اساسی جمهوری اسلامی نه به قبول آزادی مطلق دست زده تا به آنارشی منتهی شود و نه آن را کلا نفی کرده است که سرشت استبدادی به خود بگیرد، بلکه در چارچوبی غیر مطلق به تضمین اصل آزادی ها اقدام کرده است.

کلیدواژه ها:

امنیت شخصی ، شهروندان ، جوامع اجتماعی