جایگاه شهرداریها در ارتقای مشارکت شهروندان و کیفیت زندگی شهری

رشد فزاینده«شهرنشینی» و روند فزاینده«شهرگرایی» و پیچیده شدن نظام جامعه شهری، از جمله عواملی هستند که ضرورت مشارکت شهروندان در مدیریت و اداره شهرها در جهت نیل به رفاه و محیطی مناسب و شایسته انسانی را پیش از پیش کرده اند. در پارادیم جدید مدیریت شهری که از دهه۱۹۹۰ مورد توجه فزاینده سازمان های بین المللی، حکومت های محلی(شهرداریها)، شوراهای شهر و شهروندان قرار گرفته است؛ نقش ها و کارکردهای شهری جدیدتری برای دخالت دادن نظام مدیریت شهری، شوراهای شهر و شهروندان در نظر گرفته شده است. هدف اصلی این مقاله جایگاه شهرداریها در ارتقای مشارکت شهروندان و کیفیت زندگی شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد افزایش ناهمگونی ساختار شهری با نیازهای جمعیت، به بستری برای بروز معضلات فرهنگی و اجتماعی وگاه لاینحل تبدیل گردیده؛ به گونه ای که دامنه تغییرات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... به حوزه های سیاسی نیز کشیده شده است. در فقدان نظام مدیریت، برنامه ریزی و نظارت مردم محور، در یک رویکرد متمرکز و یک طرفه، طبعا نظام برنامه ریزی و نظارت نیز تحت تاثیر قرار گرفته، مدیریت شهری را نیز با مشکلاتی مواجه می نماید و امکان اجرای مدیریت واحد محلی، منطقه ای و مشارکتی را نیز ناممکن می سازد؛ در نتیجه، برنامه ها و توسعه شهری دارای هویت و متکی به مردم، محقق نشده و برخوردار از مشروعیت و قدرت عملی نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدیریت واحد محلی ، مدیریت منطقه ای ، رشد جمعیت