تعیین عوامل موثر بر عملکرد کارکنان دورکار و اولویت بندی عوامل با استفاده از روش AHP-GSA

در دهه ۱۹۷۰ مفهوم "دورکاری" توسط جک ام.نیلز مطرح شد. امروزه با رشد جمعیت و توسعه فناوری های نوین این مفهوم در تمام جوامع پذیرفته شده و مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اهمیت روزافزون دورکاری در دنیای امروز، شناسایی عواملی که می توانند بر عملکرد کارکنان تاثیر بگذارند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش، به شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر عملکرد کارکنان در شرایط دورکاری پرداخته شده است. به این منظور، ابتدا با استفاده از مرور ادبیات و نظرات خبرگان و با بهره گیری از روش دلفی فازی، عوامل کلیدی موثر شناسایی شدند. سپس، برای وزن دهی و اولویت بندی این عوامل، از روشی ترکیبی بر پایه تحلیل سلسله مراتبی و روش جستجوی گرانشی استفاده شد. استفاده از روش جستجوی گرانشی که یکی از روش های فراابتکاری است امکان یافتن وزن ها را به صورت بهینه فراهم می کند. نتایج پژوهش نشان می دهد که عوامل مرتبط با فناوری، ارتباطات، حمایت سازمانی و تعادل کار-زندگی از جمله مهم ترین عواملی هستند که بر عملکرد کارکنان در شرایط دورکاری تاثیر می گذارند. این یافته ها می توانند به سازمان ها کمک کنند تا با تمرکز بر بهبود این عوامل، بهره وری و عملکرد کارکنان خود را در شرایط دورکاری ارتقاء دهند.

کلیدواژه ها:

دورکاری ، عملکرد کارکنان ، تحلیل سلسله مراتبی ، الگوریتم جستجوی گرانشی