بررسی مولفه های رئالیسم در داستان «تش خند»حسن بنی عامری

رئالیسم در داستان، بر اساس عینیت و توصیف حوادث واقعی، شکل می گیرد و لازمه آن، ذکر جزئیات و مشاهده بی طرفانه وقایع است. داستان های جنگ، از نمونه های قابل توجه داستان های واقع گرایانه است. داستان تش خند حسن بنی عامری از نمونه های موفقی است که به شیوه تک­گویی درونی، نگارش یافته، نویسنده برای به دست آوردن تصویری از واقعیت، از نثر در حکم ابزاری کارآمد بهره برده و داستان را با زبانی عاری از پیچیدگی و صناعات ادبی روایت کرده، ماجراها، شخصیت ها و عناصر داستان بنی عامری با اصول مکتب رئالیسم تطابق دارد و تجارب و مشاهدات عینی نویسنده در ایجاد «واقعیت نمایی» دخیل بوده است.جستار حاضر با هدف پاسخگویی به این پرسش که این داستان چه اندازه توانسته واقعیت های جنگ و حالات روانی شخصیت ها را به شکلی پویا و زنده، نمایش دهد، به بررسی داستان پرداخته و ویژگی های رئالیستی بارز آن را که شامل انعکاس مضامین جنگ و توصیف جزئیات و حالات واقعی شخصیت هاست، تبیین کرده است.نتیجه تحقیق نشان می دهد که داستان تش خند با دارابودن ویژگی هایی همچون شخصیت پردازی، توصیف جزئیات و صحنه پردازی رئالیستی، توجه به زمان و مکان، کاربرد زبان عامیانه و درون مایه رئالیستی، در زمره داستان های واقع گرا قرار می گیرد. بنابراین، این داستان می تواند به عنوان نمونه ای برجسته از سبک رئالیسم در آثار جنگ معرفی شود.

کلیدواژه ها:

ادبیات داستانی ، ادبیات جنگ ، رئالیسم ، تش خند ، حسن بنی عامری