تجزیه و تحلیل عوامل پنهان رشد نیافتگی واحدهای R&D بمنظور ارائه راهکارهای جدید جهت متحول شدن

در جهان پر شتاب و تحول آفرین امروز، همه شواهد مبین محوری بودن تحقیقات، توسعه و نیروی انسانی، به منظور آمادگی در برابر تحولات، گشایش در تنگناها و ایجاد تکنولوژی پیشرفته و تولید فراورده های گوناگون می باشد. تمامی سازمانها با ایجاد واحدی از درون خود، سعی در همراه شدن با این تحولات داشته و میزان اثر بخشی فعالیت های آن را بیانگر چگونگی تطابق خود را تحولات پیش آمده می داند. سازمانهای ایرانی نیز اگرچه با ایجاد واحدهای تحقیق و توسعه به دنبال ایجاد چنین تحولاتی در پیکره خود بوده و هستند ولی بررسی روند کلی آنها نشان از رشد نیافتگی و درونزا بودن این فعالیتها دارد. پارامترهایی مانند ضعف مدیریت، ناکارایی کارشناسان و کمی میزان سرمایه گذاری و … از عوامل آشکاری هستند که از مدتها قبل در این بخش مورد توجه قرار گرفته است. این مقاله با بررسی دیدگاه های تولید سنتی، تولید انبوه و تولید ناب وجایگاه هر یک در صنعت ایران، سعی در معرفی «عوامل پنهان» رشد نیافتگی واحدهای تحقیق و توسعه در کشور را دارد. لذا با بررسی صنعت تایر در ایران بعنوان نمونه ای از این تحقیق و مقایسه واحدهای R&D این صنعت در ایران و دنیا، به تشریح و ارزیابی اهمیت پارامترهایی مانند «هدف» ، «زمان»، «اطلاعات» و «مسیر حرکت» در میزان اثر بخشی واحدهای R&D و در نتیجه به روز آوری سازمانها پرداخته است.