سنجش کیفی وضعیت پایداری ایمنی در پارک های شهری (مطالعه موردی: پارک های ناحیه ای و منطقه ای شهر رشت)

امروزه در ارزیابی کیفیت زندگی شهرها توجه به ایمنی محیط و فضاهای عمومی یکی از شاخص های مهم زیست پذیری شهری محسوب و از اهداف مهم برنامه ریزی و مدیریت شهری قلمداد می شود. ایمنی شهری وضعیتی است که در آن خطرات و عوامل ایجادکننده آسیب های فیزیکی، جسمانی و روانی شهر در فضاهای مختلف در کنترل درآمده و موجب حفظ سلامت و رفاه شهروندان شده و ارتقا سطح پایداری محیط را سبب ساز می شود. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تبیینی به بررسی وضعیت ایمنی پارک های با عملکرد ناحیه ای و منطقه ای شهر رشت پرداخته است. روش گردآوری داده ها در این پژوهش کتابخانه ای- اسنادی و میدانی بوده و روش تجزیه و تحلیل در قالب آزمون آماری T، تراز استاندارد و نسبت اختلاف فاصله است. نتایج حاصل از مطالعه شاخص هایی همچون ایمنی تجهیزات، کف سازی، ایمنی وسایل بازی، دیدپذیری فضاها، کنترل و حراست، روشنایی و غیره نشان می دهد که وضعیت ایمنی پارک های شهری شهر رشت در دایره استاندارد حداقل قرار داشته و با استاندارد مطلوب فاصله بسیار زیادی دارد. درعین حال وضعیت شاخص ها در پارک های مختلف متفاوت از هم بوده و از شرایط یکسانی برخوردار نیست.

کلیدواژه ها:

Keywords: Quality ، Assessment ، Safety ، Parks ، Rasht City. ، کلید واژگان: کیفیت ، سنجش ، ایمنی ، پارک ها ، شهر رشت.