عناصر فرهنگی در ترجمه: رویکردهای مترجم

در حال حاضر، صاحب نظران حوزه مطالعات ترجمه بر این موضوع اتفاق نظر دارند که ترجمه یکی از شاخص ترین الگوهای برخورد میان دو فرهنگ است و نمی توان آن را به فرایند زبانی صرف محدود کرد. در زمینه ترجمه شناسی، نظریه پردازانی چون برمن[۱]، ونوتی[۲]، شلایر ماخر[۳]، ریکور[۴]... بر بازنمایی دیگری و بیگانه سازی تاکید می کنند و آن را راهبرد برتر می دانند، آن­ها مترجم را از هرگونه «مقدس شماری زبان مادری» برحذر می دارند و معتقدند که او باید فرهنگ دیگری را بدون هرگونه دخل و تصرف به خوانندگان زبان مقصد معرفی کند. اما در واقعیت امر همیشه چنین نیست و گاهی مترجم به­جای آشنا کردن خواننده مقصد با فرهنگ بیگانه، جای­گزینی معنایی را به کار می بندد؛ گاهی حتی به حذف و عوض کردن مطالب روی می آورد. آیا می توان بدون درنظر گرفتن موقعیت، بیگانه سازی را راهبرد برتر دانست؟ اولویت راهبردها به چه عواملی بستگی دارد؟ آیا عدم انتخاب چنین راهبرد به­اصطلاح برتر صرفا ریشه در دیدگاه مترجمان به فرایند ترجمه دارد؟ چه عواملی بر انتخاب های مترجم تاثیر می گذارند و موجب تمایز ترجمه های گوناگون یک اثر می شوند؟ این انتخاب ها چه تاثیراتی می توانند بر خواننده زبان مقصد داشته باشند؟ مقاله حاضر به بررسی عوامل موثر بر انتخاب های مترجم در برگردان عناصر فرهنگی می­پردازد، سپس تاثیر این انتخاب­ها را بر خوانندگان زبان مقصد مورد بررسی قرار می­دهد.    [۱]Berman [۲] Venuti [۳] Schleiermacher [۴] Ricœur

کلیدواژه ها:

Cultural elements ، source language ، target language ، translation ، translator approaches. ، عناصر فرهنگی ، زبان مبدا ، زبان مقصد ، ترجمه ، رویکردهای مترجم.