مطالعه ای بر رشد فرآیند الگوسازی فلسفه در جهان اسلام و نقش آن در یادگیری

مقاله حاضر به مطالعه فرآیند رشد الگوسازی فلسفه در جهان اسلام و تاثیر آن بر یادگیری می پردازد. فلسفه اسلامی با ریشه های عمیق در متون مقدس، تفکرهای عقلانی و تجربیات تاریخی مسلمانان، نقشی محوری در شکل گیری نظام های آموزشی و فرآیند یادگیری فردی و اجتماعی ایفا کرده است. در این مقاله، سیر تحول فلسفه اسلامی از دوره های ابتدایی عصر طلایی تا دوران معاصر بررسی می شود و به تاثیرات آن بر روش های آموزشی و ساختارهای یادگیری در جوامع اسلامی پرداخته می شود. نقطه قوت فلسفه اسلامی در توانایی آن در ترکیب عقل و وحی، نظریه های آموزشی خلاق و انعطاف پذیری است که ظرفیت های فراوانی را برای یادگیری فعال و تفکر انتقادی فراهم می آورد. همچنین، نقش الگوسازی فلسفی در انگیزش روحی و ارتقاء سطح دانش و آگاهی در میان نسل های مختلف جامعه اسلامی، به ویژه در عصر کنونی، مورد مداقه قرار می گیرد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که شناخت و بهره برداری از الگوهای فلسفی در آموزش و یادگیری، می تواند به اصلاح و بهبود سیستم های آموزشی کمک کند و موجب تقویت فکر انتقادی و نوآوری در میان دانش آموزان و دانشجویان گردد. در پایان، مقاله پیشنهادهایی برای ادغام فلسفه اسلامی در برنامه های آموزشی معاصر و به کارگیری آن در فرایند یادگیری ارائه می دهد که می تواند الهام بخش نسل های آتی باشد.

کلیدواژه ها:

الگوسازی ، فلسفه ، جهان اسلام ، فلسفه غرب