بررسی راهبردهای مختلف آموزش ریاضی به دانش آموزان ابتدایی

ریاضیات بلاشک در دوره های تحصیلی مختلف از دروس دشوار مشترک بین اکثریت دانش آموزان بوده است و بخش قابل توجهی از دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری را به خود اختصاص میدهد. ریاضیات چون مبتنی بر مفاهیم انتزاعی است، درک آن به رشد عقلی سطح بالایی نیاز دارد و از آنجا که بسیاری از دانش آموزان علی رغم رشد جسمی و بالا رفتن سن به مرحله ی درک انتزاعی نرسیده اند غالبا در درک مفاهیم ریاضی مشکل دارند. این تفکر که اساس برنامه درسی ریاضی باید بر منطق و عقل بنا شود از اسناد بالادستی چون سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و برنامه درسی ملی نشات می گیرد و رسیدن به این هدف نیازمند تسلط معلمان بر روشهای تعاملی فعال تدریس است. از یک دیدگاه میتوان تمام روشهای آموزش را در دو دسته غیر فعال و فعال جای داد. در رویکرد غیر فعال دانش از طریق سخنرانی با کتاب خواندن صرف به فراگیر انتقال داده میشود و توقع بر این است که یادگیرنده بتواند در موقعیتهای مشابه دانش خود را به کار بندد در مقابل رویکرد دیگری وجود دارد که فعال نامیده می شود و شیوه ای است که فراگیران را در فرآیند یادگیری فعال میکند.

کلیدواژه ها:

آموزش ریاضی ، دانش آموز ، معلم