نقش بازی های آموزشی در ارتقای یادگیری و مهارت های دانش آموزان ابتدایی: رویکردی نوین در آموزش

بازی های آموزشی به عنوان یکی از ابزارهای نوین و موثر در فرایند یادگیری، جایگاه ویژه ای در نظام های آموزشی معاصر یافته اند. این بازی ها با ترکیب عناصر سرگرمی و آموزش، انگیزه و اشتیاق دانش آموزان را برای مشارکت فعال در یادگیری افزایش می دهند. در این مقاله، تاثیر بازی های آموزشی بر یادگیری دانش آموزان ابتدایی از جنبه های مختلف بررسی شده است. پیشینه تاریخی نشان می دهد که از دوران باستان، بازی ها به عنوان ابزاری آموزشی در فرهنگ های مختلف به کار گرفته شده اند. امروزه، با پیشرفت فناوری، بازی های آموزشی دیجیتال و فیزیکی با رویکردهای تعاملی تر و جذاب تر توسعه یافته اند. این بازی ها، علاوه بر انتقال مفاهیم درسی، تاثیرات مثبتی بر مهارت های شناختی و اجتماعی دانش آموزان دارند. بازی های دیجیتال، مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی و خلاقیت را تقویت می کنند، در حالی که بازی های فیزیکی بر تقویت هماهنگی حرکتی و تعاملات اجتماعی تاکید دارند.تحلیل روان شناختی نشان می دهد که بازی های آموزشی می توانند اضطراب و استرس دانش آموزان را کاهش داده و اعتمادبه نفس و انگیزه درونی آن ها را افزایش دهند. با این حال، هر دو نوع بازی دیجیتال و فیزیکی دارای محدودیت هایی هستند که باید در طراحی و اجرای آن ها مورد توجه قرار گیرد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که استفاده ترکیبی از بازی های آموزشی دیجیتال و فیزیکی می تواند به ایجاد تجربه یادگیری جامع تر و پایدارتر منجر شود. همچنین، گسترش تحقیقات بین رشته ای در این حوزه می تواند به بهبود کیفیت و کارایی بازی های آموزشی کمک کند. بازی های آموزشی نه تنها ابزاری برای یادگیری، بلکه راهی برای پرورش مهارت های چندبعدی در دانش آموزان ابتدایی محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

بازی های آموزشی ، روان شناسی آموزشی ، بازی های دیجیتال ، بازی های فیزیکی