سالمندی و تنهایی: مرور سیستماتیک بر نقش سوگ و بیوه گی در ایجاد و تشدید احساس انزوا

پژوهش حاضر با هدف بررسی سالمندی و تنهایی: مرور سیستماتیک بر نقش سوگ و بیوه گی در ایجاد و تشدید احساس انزوا انجام شده است. مطالعه مروری حاضر به روش سیستماتیک با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام شده است. برای این منظور، جستجوی جامعی در پایگاه های اطلاعاتی معتبری مانند ساینس دایرکت، اسکوپوس، سایک اینفو، پابمد، وب آوساینس و ام بیس صورت گرفت. این جستجو شامل استفاده از کلیدواژه های ترکیبی مختلفی بود که به ما این امکان را داد تا دامنه جستجو را گسترش دهیم. با استفاده از این ۶۶ مقاله، مطالعه حاضر به تحلیل عمیق تری از روابط بین سوگ، تنهایی و سایر متغیرهای مرتبط می پردازد. یافته ها چندین بینش کلیدی را نشان می دهند که درک ما را از این موضوع ارتقا می دهند. مطابق با تحقیقات قبلی، بیوه گی به عنوان یک پیش بینی کننده اصلی تنهایی ظاهر شد. سوگ همسر و بیوه بودن تاثیری پایدار بر تنهایی دارد که صرف نظر از گروه سنی یا جنسیتی ادامه می یابد. این یافته ها نشان دهنده تاثیر عمیق سوگ بر سلامت روانی افراد است. بیوه بودن برای مردان می تواند تجربه ای افسرده کننده تر نسبت به زنان باشد. فقدان یک شبکه اجتماعی متنوع برای مردان می تواند تاثیر از دست دادن همسر را تشدید کند و آنها را بیشتر مستعد احساس تنهایی کند. بافت فرهنگی نیز نقش مهمی در شکل گیری تجربیات بیوه گی و تنهایی ایفا می کند. این موضوع یادآور این است که باید در طراحی مداخلات اجتماعی و حمایتی، تفاوت های فرهنگی را مد نظر قرار داد. توجه به جنبه های فرهنگی و اجتماعی نیز باید در طراحی مداخلات مدنظر قرار گیرد. زیرا هر جامعه ای ممکن است الگوهای خاصی از رفتارهای عاطفی و اجتماعی را داشته باشد که بر تجربه بیوه شدن تاثیرگذار است. بنابراین، برنامه های حمایتی باید متناسب با نیازهای خاص هر گروه طراحی شوند تا موثرتر واقع شوند.

کلیدواژه ها:

تنهایی ، سالمندی ، سوگ ، بیوه گی