اثر بخشی پرورش مثبت اندیشی بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان ابتدایی پسرانه مشگین شهر

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی پرورش مثبت اندیشی بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان است. روش پژوهش آزمایشی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش آموزان ابتدایی پسر در سال تحصیلی ۱۴۰۳ تشکیل دادند. از میان آنها ۴۰ نفر از دانش آموزان پسر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله انتخاب شدند و در دو گروه یک گروه کنترل و یک گروه آزمایش (پرورش مثبت اندیشی ۲۰ و ۲۰ نفر کنترل) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای، تحت آموزش مثبت اندیشی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انگیزش پیشرفت هرمنس و ثبت اطلاعات دموگرافیک استفاده شدند. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که پرورش مثبت اندیشی تاثیر معناداری بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر داشت.(۰۰۱/۰> = p). به توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که برای افزایش انگیزش پیشرفت دانش آموزان می توان از پرورش مثبت اندیشی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

پرورش مثبت اندیشی ، انگیزش پیشرفت ، دانش آموزان