دیدگاههای شیوه های فرزند پروری و تاثیر آن بر شخصیت دانش آموزان

نظام تربیتی خانواده و یا به تعبیر دیگر روش های فرزند پروری یکی از عوامل مهم در شکل گیری شخصیت کودک است. مطالعات بسیاری از جمله مطالعات هیبتی(۱۳۸۱) نشان می دهد که فرزند پروری حساس و پاسخگو باعث رشد مهارت های خود گردان کودکان می شود و از طرفی ناتوانی والدین در هماهنگ کردن رفتارهایشان با نیاز های کودکان باعث بروز رفتارهای باز داری زدایی و کنترل نشده در بعضی از کودکان می شود. بنابراین تردیدی نیست که خانواده اثر عمیق و پایدار در پی ریزی رفتار فردی کودک، برانگیختن روح زندگی و آرامش روانی او دارد. موضوع تاثیر شیوه های تربیتی و وقایع دوران کودکی و نقش اساسی آن در زندگی آینده فرد جایگاه مهمی دارد. بنابراین تاثیرات والدین و نوع ارتباطی که با فرزندان خود دارند و به بیان دقیق تر نوع سبک ها وشیوه های فرزند پروری آنها در آینده فرزندان تاثیر گذار است. پس مطالعه در خصوص شیوه های فرزند پروری والدین، کاری خالی از لطف نیست.نتایج پاره ای از پژوهش ها از جمله پژوهش بورشن (۲۰۰۳) نشان داده است که یکی از شاخص های مهم سلامت روانی، توانایی حل مسئله و تصمیم گیری است. وی خاطر نشان کرد که تشخیص به موقع موقعیت مسئله مدار یکی از معیارهایی است که به واسطه آن می توان سطح تندرستی افراد را برآورد کرد و همچنین با آموزش سبک های حل مسئله کارآمد می توان تا حدی بسیاری به افراد در شرایط مختلف و به خصوص شرایط استرس زا سلاحی برای موفقیت داد. ارتباط والدین و فرزندان ازجمله موارد مهمی است که سالها نظرمتخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. خانواده نخستین پایگاهی است که پیوند بین کودک و محیط را فراهم می کند. کودک در خانواده نگرش های اولیه درباره ی جهان را فرا می گیرد و از لحاظ ذهنی و جسمی رشد می یابد. هر خانواده شیوه ی خاصی را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خود به کار می گیردکه این شیوه سبک های فرزند پروری نامیده می شود (بخشی،۱۳۸۷). سبک های فرزند پروری ترکیبی از رفتارهای مختلف والدین است که در موقعیت های گسترده ای روی می دهند و جو فرزند پروری بادوامی را پدید می آورند.

کلیدواژه ها:

نظام تربیتی ، خانواده ، زندگی ، سبک کارامد ، فرزندپروری