بررسی رابطه تعارض والد- فرزند دانش آموزان با رضایت از زندگی آن ها

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی تعارض والد- فرزند و خودپنداره ی تحصیلی دانش آموزان با رضایت از زندگی آن ها بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه ی پژوهش کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه ی دوره ی اول (راهنمایی) شهرستان نمین بودند که از میان آن ها ۲۹۳ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، مقیاس رضایت از زندگی (SWLS)، و پرسشنامه تعارض با والدین (CP) اشتراوس بود. برای تحلیل یافته ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مولفه ی پرخاشگری کلامی و فیزیکی مادر و فرزند و نیز راهبرد های استدلال فرزند با رضایت از زندگی رابطه وجود دارد اما بین راهبرد های استدلال مادر با رضایت از زندگی دانش آموزان رابطه وجود ندارد. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که مولفه ی پرخاشگری کلامی مادران قادر به پیش بینی متغیر رضایت از زندگی دانش آموزان خواهند بود و سایر متغیرهای پیش بین قادر به پیش بینی متغیر رضایت از زندگی نخواهند بود. بر‍اساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که: تلاش برای کاهش میزان تعارض والد – فرزند در بین نوجوانان، نقش مهمی در ارتقاء رضایت از زندگی آنان خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

تعارض والد- فرزند ، خودپنداره ی تحصیلی ، رضایت از زندگی