بررسی تاثیر فعالیتهای فوق برنامه بر خودکارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر فعالیت های فوق برنامه بر خودکارامدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهرستان بندرعباس بود. این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع علی مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این تحقیق عبارت است از کلیه دانش آموزان راهنمایی در سال تحصیلی ۹۲-۹۳ که تعداد آنها به ۴۸۵۶ نفر بالغ گردیده است. از جامعه آماری مزبورنمونه ای به حجم ۶۰ نفر تعیین گردیده است که به صورت خوشه ای انتخاب و از میان آنها دو مدرسه که دارای شرایط مورد پژوهش بود به دو گروه ۳۰ نفری به صورت در دسترس تقسیم شدند. روش: داده ها از طریق پرسشنامه خرده مقیاس هشت گویه ای خودکارآمدی تحصیلی پرسشنامه راهبردهای انگیزشی و یادگیریMSLQ و معدل نیمسال اول سال تحصیلی ۹۳-۹۲ جمع آوری شدند. یافته ها: داده ها به کمک آماره های توصیفی و استنباطی شامل آزمون تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که فعالیت های فوق برنامه بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان تاثیر دارد. اما بر عملکرد تحصیلی تاثیر معنی داری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به اینکه فعالیت های فوق برنامه در خصوصیات مختلفی از جمله سلامت روانی، خودکارآمدی، کاهش بزه کاری و فساد اهمیت دارد. اما عدم تاثیر معنی دار این فعالیت ها بر عملکرد تحصیلی در این پژوهش نیاز به بررسی دقیقتر دارد.

کلیدواژه ها:

فعالیت های فوق برنامه ، خودکارآمدی تحصیلی ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان