بررسی رابطه بین مولفه های برنامه های درسی با تربیت اخلاقی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مولفه های برنامه های درسی با تربیت اخلاقی دانش آموزان صورت گرفته است. این پژوهش از منظر هدف کاربردی و از منظر روش تحقیق توصیفی - همبستگی می باشد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به دو صورت کتابخانه ای میدانی می باشد و با بهره گیری از دو پرسشنامه به جمع آوری اطلاعات پرداخته شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان بابل در سال ۱۴۰۰ – ۱۴۰۱ بوده که از بین آنها ۳۱۷ نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و با پرسشنامه های ارزیابی برنامه درسی با ۳۲ سوال که توسط مرشادی و تربیت اخلاقی با ۳۹ سوال که توسط مقیم زاده در سال ۱۳۹۳ طراحی شدند پاسخ دادند. منظور توصیف داده ها، از روش های آماری از قبیل آمار توصیفی، آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون نرمالیته، آزمون پیرسون و آزمون رگرسیون استفاده شده است. کلیه جداول و نمودارهای توصیفی و همچنین آزمون فرضیات تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۲ SPSS تفسیر شدند. نتایج نشان داد که تمامی مولفه های ارزشیابی درسی از منظر نمونه آماری با تربیت اخلاقی دارای ارتباط می باشد و برنامه درسی به حضور لحظه به لحظه و ارتباط عملی معلم با دانش آموزان و دانش آموزان با یکدیگر و سایر پرسنل اداری و آموزشی با یکدیگر در کلاس درس و محیط درس وابسته است. دانش آموزان از طریق تحلیل و تفسیر ادراکات خود، برنامه درسی را درک می کنند و در واقع برنامه درسی پاسخی است به آنچه که در محیط آموزشی مشاهده می کنند، می شنوند و برخورد می کنند، احساس می کنند، یاد می گیرند و انجام می دهند.

کلیدواژه ها:

برنامه های درسی ، تربیت اخلاقی ، ارزشیابی ، روش های یاددهی و یادگیری.