بررسی نقش و تاثیرات محیط مدارس و خانواده در بهبود مهارت های اجتماعی و اجتماعی شدن دانش آموزان

فرآیند اجتماعی شدن به عنوان یکی از مهم ترین جنبه های رشد فردی و اجتماعی انسان، نقش بسزایی در شکل دهی شخصیت و تعاملات اجتماعی افراد دارد. مهارت های اجتماعی، به عنوان ابزارهایی برای برقراری ارتباط موثر، حل تعارضات، و ایجاد روابط سازنده، از دوران کودکی شکل می گیرند و در طول زندگی تکامل می یابند. در این میان، محیط های تاثیرگذار نظیر خانواده و مدارس به عنوان دو نهاد اصلی اجتماعی سازی، نقشی کلیدی در تقویت این مهارت ها دارند. خانواده، به عنوان اولین محیط یادگیری، نخستین ارزش ها، هنجارها، و مهارت های ارتباطی را به کودکان منتقل می کند. والدین با ارائه الگوهای رفتاری مثبت، حمایت عاطفی، و فرصت های یادگیری، می توانند زمینه ساز رشد مهارت های اجتماعی باشند. از سوی دیگر، مدارس به عنوان محیطی که کودکان در آن با افراد متنوعی از زمینه های فرهنگی و اجتماعی مختلف روبه رو می شوند، بستری مهم برای تقویت تعاملات اجتماعی و تجربه زندگی جمعی فراهم می کنند. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی نقش و تاثیرات محیط مدارس و خانواده در بهبود مهارت های اجتماعی و اجتماعی شدن دانش آموزان پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که تعامل موثر و هماهنگ میان محیط مدرسه و خانواده، نقشی حیاتی در بهبود مهارت های اجتماعی و فرآیند اجتماعی شدن دانش آموزان دارد، زیرا هر دو نهاد از طریق آموزش، حمایت و نظارت می توانند زمینه ساز رشد شخصیت اجتماعی و توسعه مهارت های ارتباطی دانش آموزان شوند.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، خانواده ، اجتماعی ، دانش آموزان ، والدین