ارزیابی اثربخشی نظام آموزش مبتنی بر مهارت در مقایسه با نظام مبتنی بر حافظه

در دنیای معاصر که تغییرات سریع و پیچیدگی های محیطی به یک امر عادی تبدیل شده اند، توجه به مهارت های عملی و توانمندی های کاربردی برای موفقیت فردی و اجتماعی اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. در این راستا، رویکردهای آموزشی مهارت محور که بر یادگیری از طریق تجربه و حل مسئله تاکید دارند، به طور گسترده ای به عنوان جایگزین رویکردهای حافظه محور معرفی شده اند که به طور عمده بر حفظ اطلاعات و بازخوانی آن ها تمرکز دارند. نظام های حافظه محور که به طور سنتی در مدارس مورد استفاده قرار می گرفتند، اغلب نتایج مطلوبی در زمینه پرورش مهارت های زندگی و توانمندی های عملی نداشته اند. این نوع آموزش بیشتر بر یادآوری اطلاعات تاکید دارد و از دانش آموزان انتظار دارد که اطلاعات را به طور منفعلانه دریافت کرده و در آزمون ها بازخوانی کنند. در مقابل، نظام های مهارت محور به دانش آموزان این امکان را می دهند که از طریق پروژه ها، کار گروهی و حل مسائل واقعی، مهارت های خود را در عمل تقویت کنند. این رویکردها موجب افزایش مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری، تقویت تفکر انتقادی و حل مسئله، و همچنین توسعه مهارت های اجتماعی و ارتباطی می شوند. علاوه بر بررسی تاثیرات آموزشی هر یک از این دو نظام، به نقش معلمان و فناوری در تسهیل فرآیندهای آموزشی پرداخته شده است. معلمان در نظام های حافظه محور بیشتر به عنوان انتقال دهندگان دانش عمل می کنند، در حالی که در نظام های مهارت محور نقش آن ها به عنوان راهنما و تسهیل کننده فرآیند یادگیری پررنگ تر است. همچنین، فناوری های نوین به ویژه اینترنت و ابزارهای دیجیتال در این تحول نقش اساسی ایفا می کنند. این ابزارها امکان یادگیری تعاملی، شخصی سازی شده و مبتنی بر پروژه را فراهم می آورند و از طریق شبیه سازی ها و فعالیت های عملی، دانش آموزان را قادر می سازند تا مهارت های خود را در دنیای واقعی توسعه دهند.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، مهارت ، حافظه ، شبیه سازی ، معلمان ، فناوری