مقایسه روش تدریس و نحوه ی نمره دهی و آزمون نظام قدیم و جدید

اگر قراراست ارزشیابی به عنوان ابزاری در خدمت فرایند آموزش ودرجهت بهبود آن باشد باید نوعی ارزشیابی انتخاب شود که توانایی سنجش انواع رفتاردانش آموزان را داشته باشد یعنی باید ابزاری باشد که حوزه عمل به اندازه ارزشیابی تغییر رفتار تمایی دانش آموزان رادر اختیار معلم قرار دهد این امر محقق نخواهد شد مگر این که از نوعی از ارزشیابی استفاده کنیم که انعطاف پذیر بوده و عوامل مختلف برای سنجش را در اختیار داشته باشد از طرفی دیگر ما معتقدیم که ارزشیابی، ما در اموزش بهتر دانش آموزان کمک می دهد و نواقص کار و کمبودها را برای ما روشن می کند پس ارزشیابی که قرار است این چنین باشد نباید که پایان کار یا به پایان فرایند یاددهی و یادگیری موکول گردد.ارزشیابی مفید، ارزشیابی است که در هنگام شروع عمل یاددهی و یادگیری فعال شود واز تمام مراحل کارو از برنامه درسی یاد داده شده ارزشیابی به عمل آورد یعنی عمل باز خورد در کلیه مراحل تدریس انجام پذیرد تا معلم از روند و نتایج مثبت ومنفی کار خود مطلع گردد.حال این ارزشیابی که میتواند این مشخصات را داشته باشد همان ارزشیابی تکوبنی یا مستمر است که امروزه در مدارس ما مورد استفاده قرار می گیرد، بر همگان روشن است که ارزشیابی پایانی تنها قادر به سنجش اندکی از تغییر رفتار دانش آموز است آن هم زمانی که دیگر برای جبران کم کاری دانش اموز فرصتی در اختیار ندارد در حالی که ارزشیابی مستمر همگام وسایه به سایه آموزش حرکت کرده و به او خدمت می کند

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، نمره دهی ، آزمون نظام قدیم و جدید ، فرایندیاددهی و یادگیری ، ارزشیابی