مطالعه و بررسی سنتز پلی متیل متاآکریلات و سایر مونومرهای وینیلی با استفاده از نور مرئی

هدف این پروژه، مطالعه جدی بر روی آغازگرهایی می باشد که مورد استفاده جهت پلیمریزاسیون وینیلی می باشند و این امر، از دو نظر بسیار حائز اهمیت است: ۱-بخاطر قیمت تمام شده ارزان آن هم به دلیل اینکه نورخورشید، یک انرژی رایگان و تجدید شونده می باشد. ۲-پلیمریزاسیون وینیلی که با آغازگرهای شیمیائی کار می کنند، دارای ضررهائی برای محیط زیست است که با جایگزین کردن انرژی خورشیدی بجای مواد شیمیائی، می توان از ضررهایی که به محیط زیست وارد می گردد، به مقدار قابل ملاحظه ای کاست. بنابراین، در این پروژه، هدف این است که بتوان چند آغازگری که در مقابل نور خورشید حساس می باشند را معرفی کرده که این آغازگرها، بعد از قرار گرفتن در معرض نور خورشید، تولید رادیکال آزاد کرده و رادیکال آزاد تولید شده آغازگری می باشد برای حمله به مونومر و به همین صورت پلیمریزاسیون انجام می گیرد. اکثر پلیمرها، در مجاورت نور با، خصوصا نور خورشید، تحت تاثیر قرار می گیرند. این تاثیر نتیجه جذب انرژی تابشی نور، متوسط ساختارهای شیمیائی است. طول موج پائین تر، انرژی بالاتر را به دنبال دارد. خوشبختانه، در بیشتر موارد، عمده طول موج های کوتاه تر از ۳۰۰۰ آنگستروم پیش از رسیدن به سطح زمین از بین رفته یا جذب می شوند و برای کاربردهای غیرفضائی این امواج کوتاه، صرفنظر کردنی است و بیشترین آسیب از پرتوهای با طول موج در محدوده ۳۰۰۰ تا۴۰۰۰ آنگستروم حاصل می شود. تفکیک نیز یک مفهوم برای بسیاری از پیوندهاست. وقوع آسیب یا عدم آن در پلیمر به بسامد جذب یک پیوند نیز بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

پلی متیل متا آکریلات ، مونومر ، وینیل ، نور مرئی ، پلیمر