زیست پالایی آلاینده های هیدروکربنی نفت خام در زیستگاه های دریایی

زیست پالایی بطور روز افزونی به یک روش موثر و زیست محیطی برای خطوط ساحلی آلوده در اثر ریختن نفت در دریا، تبدیل شده است. علیرغم تاریخچه نسبتا طولانی تحقیق در خصوص زیست پالایی آلودگی نفتی، فناوری عملی ضروری و بسیاری از عواملی که زیست پالایی را کنترل می نمایند، هنوز هم بطور کافی و مناسب، شناخته نشده اند. اصلاح عناصر غذایی، یک فرآیند مورد قبول در زیست پالایی می باشد، اما شناخت کمی از اثرات اصولی اصلاح عناصر غذایی بر جمعیت های میکروبی تجزیه پذیر زیستی یا پیشرفت زیست پالایی، وجود دارد. تحقیقات اخیر آزمایشگاهی و میدانی نشان می دهند که نظریه منبع نسبت، می تواند پارچوبی نظری ایجاد نماید که اثرات اصلاح عناصر غذایی بر جمعیت های میکروبی بومی را شرح می دهد. بخصوص، این نظریه، به شرح مشاهدات اخیر استناد نموده است که سطوح عناصر غذایی، و غلظت نسبی آنها، ترکیب جمعیت های میکروبی تجزیه کننده هیدروکربن را تحت تاثیر قرار می دهد. این امر نیز بنوبه خود میزان تجزیه زیستی هیدروکربن های چربی دار و معطر را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر چنین نتایجی در محیط نیز اثبات شوند، استفاده از این چارچوب نظری برای انتخاب روش های زیست پالایی که بخصوص اشباع سریع سمی ترین مولفه های ترکیبات آلاینده پیچیده را تقویت می نمایند، امکانپذیر می گردد.

کلیدواژه ها:

زیست پالایی ، آلاینده هیدروکربنی ، محیط زیست ، تجزیه زیستی