تاثیر نا امنی شغلی بر رفتار کاری ضد تولید با نقش میانجی بدبینی سازمانی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر نا امنی شغلی بر رفتار کاری ضد تولید با نقش میانجی بدیینی سازمانی (مورد مطالعه: مطالعه شرکت توزیع برقشهرستان ماهشهر) می باشد. این مطالعه از لحاظ هدف کاربردی, از نوع توصیفی و با روش پیمایشی انجام شده است. گردآوری اطلاعات بهروش کتابخانه ای، میدانی و اینترنت می باشد. همچنین ابزار اندازه گیری، پرسشنامه می باشد که به منظور سنجش نا امنی شغلی از پرسشنامهاشفور و همکاران (۱۹۸۹) ۵ سوالی، به منظور سنجش بدبینی سازمانی از پرسشنامه ۸ سوالی ریچارز و همکاران (۱۹۹۸) و برای سنجش رفتارکاری ضد تولید از پرسش نامه اسپکتور و همکاران (۲۰۱۰) با ۶ گویه استفاده گردید. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش, کلیه پرسنل شرکتتوزیع برق شهرستان ماهشهر که تعداد آن ها ۲۰۰نفر بود و بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه به تعداد ۲۶۰ نفر مشخص گردید و از روشنمونه گیری تصادفی استفاده شد. به منظور ارزیابی و بررسی میزان روایی از روایی محتوا و به منظور ارزیابی میزان پایایی روش آلفای کرونباخمورد استفاده قرار گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مبتنی بر طیف لیکرت استفاده شد و برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهشاز مدلسازی معادلات ساختاری بر اساس نرم افزار SPSS و Smart-Pls استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که ضریب مسیرهای متغیرهابالاتر از ۱/۹۶ و بار عاملی بالاتر از ۰/۴ می باشد. نتایج تحقیقات نشان داد که نا امنی شغلی بر رفتار کاری ضد تولید تاثیر معنا دار دارد همچنینبد بینی سازمانی نقش میانجی در رابطه بین نا امنی شغلی و رفتار کاری ضد تولید کارکنان دارد.

کلیدواژه ها:

ناامنی شغلی ، بدبینی سازمانی ، رفتارکاری ضد تولید