مفهوم و جایگاه شر ط ضمن عقد در حقوق ایران و فقه امامیه با تا کید بر عقد نکاح

شرط ضمن عقد. تعهدی است که ضمن عقد دیگری درج می گردد و در اثر این امر وابستگی و رابطه بین آن دو پیدامی شود، که شرط صورت تعهد تبعی به خود می گیرد و جزء مورد معامله اصلی می شود. آنچه به عنوان شرط ضمنعقد شهرت یافته، شرط در معنای التزامی است که ضمیمه تعهدات اصلی عقد دیگر قرارگرفته و حدود و شرابط آنتعهدات را کامل ساخته یا تغییری در آن ایجاد می کند. شرط نیز از آن جابی که همانند عقد. یک عمل حقوقیمحسوب می شود، صحت و اعتبارش منوط به تحقق شرایطی است. یک دسته شرایط عمومی است و منظور از شرایطعمومی برای صحت شروط عقد، شرایط لازم برای تحقق و تاثیر همه انواع توافقات و از جمله آنها شرط ضمن عقداست. این دسته از شرایط رابه کمک ماده ۱۹۰ قانون مدنی که به شرایط عمومی صحت معاملات اشاره دارد، به دستمی آوریم. همچنین در سند نکاحیه شروط متعددی در این زمینه بیان شده است که جدای از آثار به اهمیت این شروطتا کید دارد ودر این پژوهش که به شیوه توصیفی - تحلیلی نکارش یافته به بررسی آن ها می پردازیم.

کلیدواژه ها:

شروط ضمن عقد ، عقد خارج لازم ، شروط عدم فسخ ، نکاح ، قرارداد