تضمین در قراردادهای نفت و گاز و اعمال متقلبانه نسبت به آن

ضمانت نامه و بیمه نامه هر دو از ابزارهای حقوقی رایج و کارآمدی هستند که برای مدیریت ریسک طراحی شده باانعطاف پذیری روز افزونی که دارند هم در تجارت داخلی و هم در تجارت بین المللی نقش مهم و موثری را ایفامی نمایند به رغم شباهت های اندک وجود تفاوت های قابل توجه بین بیمه نامه و انواع ضمانت نامه ها و همچنینعدم شفافیت قانونی حاکم بر فرآیند صدور ضمانت نامه های بیمه ای امکان انجام این فعالیت توسط شرکت هایبیمه در کشورهای کمتر توسعه یافته را دشوار و این مهم را مستلزم امکان سنجی عمومی و تخصصی یا حقوقیمی نماید. در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحیقی کیفی که چهارچوب مفهومی نظریه بیشتر به داده هاومطالعات پیشین وابسته بود هدف اصلی این پژوهش این است که مقدمات تجویز صدور ضمانت نامه های بیمه ایکه بدوا مستلزم تهیه پیش نویس مقررات لازم در صورت وجود خلا در قوانین داخلی از سوی نهادهای تخصصی ذیربط علی الخصوص بیمه مرکزی و شورای عالی بیمه و پیشنهاد تصویب آن مقررات به نهادهای قانونگذار صورتوجود افتراق فاحش در شکل و ماهیت این دو ابزار میتوان گزینه ی جدیدی تحت عنوان تاسیس شرکت های تضمینذیل شرکتهای بیمه و با تشکیل موسسات تضمین برای انجام این فعالیت را نیز بررسی نمود.

کلیدواژه ها:

ضمانت نامه ی بیمه ای ، شرکت های صادر کننده ی ضمانت نامه ، شرکت بیمه ، موسسه تضمین ، مقررات متحدالشکل تعهدات قراردادی