تبیین جایگزین حبس بارویکردی نقادانه به مجازات های نوین آن

صدور احکام حبس به صورت گسترده و ناکارآمد وباز تولید آسیب ها، باعث بروز واکنش های شدیدی از سویحقوقدانان شده است. نرخ بالای جمعیت کیفری از یک سو و عدم توسعه کمی و کیفی زندانها و بازداشتگاه هامشکلات فراوانی را برای زندانیان و خانواده آنها و همچنین جامعه به دنبال دارد. فروپاشی خانواده هاء تشدید فقر و شکاف طبقاتی، خطرناک شدن افراد محکوم به حبس برای جامعه پس از آزادی، ایجاد حس حقارت و از بین رفتناحساس مسئولیت در افراد محبوس و... از جمله دلایلی هستند که ادامه رشد حبس و گسترش بی رویه این ساختارمنحوس را غیر معقول می نماید. سیاست جنایی تقنینی جمهوری اسلامی ایران با وضع قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲و اختصاص فصل نهم این مجموعه به مجازانهای جایگزین حبس در صدد اصلاح و درمان مجرمین و باز اجتماعیکردن آزها و پرهیز از اندیشه و تدابیر سزادهی و سر کوبگری صرف بر آمده است. قطعا اعمال جایگزین های حبس کهمبتنی برمداخله جامعه مدنی باشد سبب اصلاح و درمان محجرمان، پیشگیری از تکرار جرم، حمایت از حقوق بزه دیدهدر راستای عدالت ترمیمی و کاهش جمعیت زندان خواهد شد. اما لحاظ موانع و تحدیدات عدیده تقنینی و خلاء ها وابهامات موجود در قانون محازات اسلامی ناظر بر محازاتهای جایگزین های حبس سبب گردیده که قضات هیچگونهرغبتی به اعمال جایگزینهای نوین حبس از خود نشان نمی دهند. ما در این مقاله به دنبال یافتن علت مححور ماندنو کمرنگ بودن جایگزین های نوین حبس در آرا محاکم، چالش ها و انتقاداتی که این دسته از جرایم با آن روبه رو هستند، می باشیم.

کلیدواژه ها:

جایگزین حبس ، مجازات نوین ، خدمات عمومی رایگان ، دوره مر اقبت ، جزای نقدی