اثر تعداد پاس ها بر چسبندگی و پیوستگی اتصال جوش لایه روکش ER۲۲۰۹ بر روی فولاد ریختگی AISI ۱۰۳۰

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تعداد پاسها به عنوان متغیر بر چسبندگی و پیوستگی اتصال جوش لایه روکش ER۲۲۰۹ بر روی فولاد ریختگی AISI ۱۰۳۰ می باشد. بدین منظور پس از ریخته گری فولاد AISI ۱۰۳۰ و تهیه سه نمونه ، عملیات همگن سازی و سپس ماشینکاری بر روی نمونه ها انجام شد. ساختار اولیه نمونه ها توسط میکروسکوپ نوری بررسی شد و جهت حصول اطمینان از ترکیب شیمیایی فولاد ریختگی بررسی ترکیب شیمیایی توسط روش اسپکترومتری نشری (کوانتومتری ) انجام شد. بعد از آماده شدن نمونه ها، روکش توسط فیلر ER۲۲۰۹ با قطر ۶.۱ میلی متر با روش GTAW به ترتیب بصورت تک پاس ، دو پاس و سه پاس بر روی نمونه ها اعمال شد. سپس به منظور بررسی چسبندگی اتصال جوش آزمون خمش بر اساس استاندارد AWS D۱.۱ بر روی هر سه نمونه انجام شد و پس از اتمام انجام آزمون زوایای خم شده در نمونه ها اندازه گیری شدند و از محل انحنا تست PT گرفته شد. نتایج نشان داد که با افزایش تعداد پاس های روکش ، زاویه خمش افزایش می یابد. علاوه بر این پس از اعمال روکش با تعداد پاسهای متفاوت، به منظور بررسی پیوستگی اتصال جوش، کلیه نمونه ها در مقطع طولی ماکرواچ شدند و ساختار منطقه جوش، فلز پایه و لایه روکش توسط میکروسکوپ نوری بررسی شد.

کلیدواژه ها:

فولاد ریختگی AISI ۱۰۳۰ ، تعداد پاسها ، لایه روکش ER۲۲۰۹ ، چسبندگی ، پیوستگی