بررسی مقاومت به خوردگی و زیست سازگاری ایمپلنت های ساخته شده به روش تفجوشی پلاسمای جرقه ای برپایه تیتانیوم با افزودن زیرکونیا و نانو هیدروکسی آپاتیت به تنهایی و همزمان

در پژوهش حاضر از روش تفجوشی پلاسمای جرقه ای (SPS) برای تهیه ایمپلنت های تیتانیم خالص (T)، تیتانیم -نانو هیدروکسی آپاتیت (TH)، تیتانیم - زیرکونیا (TZ) و تیتانیم - زیرکونیا-نانو هیدروکسی آپاتیت (TZH) در دمای °C ۱۲۰۰ به مدت ۱۰ دقیقه و فشار MPa ۴۰ استفاده شد. به منظور مطالعه و مقایسه خواص نمونه ها، آزمون پلاریزاسیون بدون ماندگاری و با ماندگاری ۱۴ روز در محلول شبیه سازی بدن (SBF) و زیست سازگاری انجام شد. همچنین مورفولوژی نانوذرات هیدروکسی آپاتیت سنتزشده و ترکیبات آپاتیتی تشکیل شده بر روی سطح نمونه طی آزمون زیست سازگاری پس از ۱۴ روز غوطه وری در محلول SBF بوسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) و طیف سنجی پراکندگی انرژی (EDS) مطالعه شدند. نتایج نشان داد که در بین تمامی نمونه ها، افزودن هیدروکسی آپاتیت به تیتانیم خالص سبب بهبود مقاومت به خوردگی آن در هر دو حالت بدون ماندگاری و با ماندگاری ۱۴ روز در محلول SBF، به ترتیب با کاهش چگالی جریان خوردگی از ۲mA/cm۱۰-۵ ۳/۰۷ × به ۲mA/cm۱۰-۵ ۱/۵۳ × و ۲mA/cm۱۰-۵ ۳/۷۱ × به ۲mA/cm۱۰-۶ ۹/۲۲ ×، شد. همچنین ایمپلنت تیتانیم -زیرکونیا نسبت به شرایط شبیه سازی بدن پاسخ مثبت داشته و تشکیل ترکیبات آپاتیت با تصاویر FESEM و آنالیز EDS بواسطه حضور عناصر کلسیم و فسفر به عنوان عناصری جدید در سطح نمونه تایید شد.

کلیدواژه ها:

ایمپلنت ، تیتانیم ، هیدروکسی آپاتیت ، تفجوشی پلاسمای جرقه ای (SPS) ، آزمون پلاریزاسیون