درمان محیط محور؛تحلیل نظریه مارتین هایدیگر در طراحی محیط های درمانی اثربخش

این مقاله به بررسی ارتباط میان فلسفه مارتین هایدگر و طراحی محیط های درمانی می پردازد و چگونگی تاثیر مفاهیم کلیدی نظریه های هایدگر، همچون «بودن در جهان» و «آرمیدگی»، در خلق فضاهای درمانی موثر را تحلیل می کند. هایدگر معتقد است که انسان ها در تعامل عمیق با محیط خود قرار دارند و در این ارتباط معنای واقعی خود را می یابند. از این رو، محیط های درمانی باید به گونه ای طراحی شوند که بیماران نه تنها از نظر جسمانی بلکه از منظر روانی و معنوی نیز بهبود یابند. در این راستا، مفاهیمی مانند فضای معنا دار، آرمیدگی و کاهش بیگانگی در فضاهای درمانی از اهمیت ویژه ای برخوردارند. طراحی فضاهایی که بیماران در آن ها احساس تعلق، آرامش و امنیت کنند، می تواند به کاهش استرس، اضطراب و تسهیل روند درمان کمک کند. همچنین، توجه به نور طبیعی، فضای سبز و استفاده از مواد طبیعی در طراحی فضاهای درمانی می تواند تاثیرات مثبتی بر روحیه بیماران داشته باشد. این مقاله نشان می دهد که درمان محیط محور با توجه به مفاهیم فلسفی هایدگر می تواند به ایجاد فضاهایی منجر شود که برای بیماران نه تنها مکان های درمان بلکه مکان های بهبود و آرامش روانی باشند.

کلیدواژه ها:

درمان محیط محور ، مارتین هایدگر ، طراحی محیط های درمانی