تجزیه عوامل موثر بر انتشار CO۲ در صنعت ایران

مسائل زیست محیطی، بخصوص "تغییرات آب و هوایی"، به دلیل افزایش انتشار گازهای گلخانه ای در چند دهه اخیر، مساله ای جهانی شده است. انتشار CO۲ مهمترین عامل در افزایش گازهای گلخانه ای می باشد. سرانه انتشار CO۲ در ایران از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۸۶، یازده برابر شده است و از CO۲ سرانه در فرانسه، ترکیه، عربستان و بسیاری از کشورها بالاتر است. در این مقاله، با استفاده از روش تجزیه عوامل انتشار CO۲، به بررسی عوامل موثر بر انتشار CO۲، اثر تولیدی، ساختاری، شدت انرژی و ترکیب سوخت و اثر باقیمانده پرداخته شده است. محاسبات تحقیق نشان می دهد که طی ۲۵ سال گذشته، اثر تولیدی و اثر شدت انرژی، مهمترین عوامل انتشار CO۲ در ایران بوده، به طوری که بیش از ۶۸ درصد انتشار CO۲ ناشی از این دو اثر بوده و البته نتایج به تفکیک دوره های زمانی مختلف، متفاوت است. سهم اثر ترکیب سوخت در انتشار CO۲ در ایران ناچیز و به این معنی است که ترکیب سوخت مصرفی در جهتی نبوده است که از انتشار CO۲ جلوگیری نماید. با توجه به نتایج حاصل از مدل، می توان با بهبود بهره وری انرژی (کاهش شدت انرژی) در صنایع ایران و بهبود ترکیب سوخت و اصلاح ساختار صنایع، بدون کاستن از تولید صنعتی، به کاهش انتشار CO۲ دسترسی پیدا نمود و به عبارت دیگر، می توان بدون کاهش رشد صنعتی، انتشار CO۲ را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

CO۲ emissions ، Iran industries ، Environmental problems ، Decomposition ، محیط زیست ، انتشار CO۲ ، صنایع ایران ، تجزیه عوامل