تحلیل و ارزیابی شاخص های اساسی در راهبردهای فنی و مدیریتی در سامانه های آبی با تاکید بر مدیریت پایدار منابع آب

آب، به عنوان یک عنصر حیاتی برای توسعه اقتصادی، نیازمند مدیریت بهینه است. در مناطق خشک و نیمه خشک، این منبع کلیدی محدودکننده کشاورزی است و رقابت برای دستیابی به آن شدید است. بی توجهی به این مسئله می تواند منجر به هدررفت سرمایه ها و تخریب زیست محیطی شود. در ایران، کمبود آب نگرانی های جدی ایجاد کرده و بخش کشاورزی بزرگ ترین مصرف کننده آن است. به کارگیری نوآوری ها و سیاست های موثر برای صرفه جویی و بهره وری پایدار از منابع آبی ضرورت دارد. هدف این پژوهش شناسایی عوامل کلیدی در راهبرد های فنی سامانه های آبی با تاکید بر مدیریت بهینه آب است. با مرور مبانی نظری و پیشینه پژوهش، ابعاد و مولفه های کلیدی مرتبط با سامانه های آبی شناسایی شده و با استفاده از روش بهترین- بدترین (BWM)و نظرسنجی از بیست نفر از اساتید دانشگاهی رشته عمران گرایش آب که جامعه آماری پژوهش را تشکیل داده اند(براساس تحقیقات قبلی)، به وزن دهی و اولویت بندی این مولفه هاپرداخته شد. پژوهش حاضر به شناسایی عوامل کلیدی در راهبرد های فنی سامانه های آبی بر مدیریت بهینه آب پرداخته و نتایج نشان داد که حفظ کیفیت آب، صرفه جویی در مصرف منابع و کنترل آلودگی های آبی از اهمیت بالایی برخوردارند. حفظ کیفیت آب به عنوان عامل حیاتی برای تامین سلامت عمومی و محافظت از محیط زیست شناخته شده است. همچنین، صرفه جویی در مصرف آب به کاهش هدررفت و بهینه سازی منابع برای مقابله با کمبود آب کمک می کند. در نهایت، جلوگیری از کنترل آلودگی در پایداری محیطی به منظور حمایت از عملکرد موثر سامانه های آبی ضروری است.

کلیدواژه ها:

مدیریت سامانه آبی ، راهبرد ، مدل سازی ، روش بهترین- بدترین