اثر یک و دو وهله فعالیت ورزشی پرشدت مبتنی بر وینگیت بر اکسایش چربی در مردان دارای اضافه وزن و چاق

چکیدهزمینه و هدف: با وجود پژوهش های متناقض در زمینه اکسایش چربی ناشی از فعالیت های سرعتی- توانی با وهله های کمتر از ۴-۳ بار/روز، پژوهش حاضر، با هدف مقایسه تفاوت اکسیژن مصرفی اضافی پس از ورزش (EPOC)، نسبت تبادل تنفسی (RER) و اکسایش چربی/کربوهیدرات ناشی از فعالیت های پرشدت مبتنی بر وینگیت ۲۰-ثانیه ای (۲۰-sec WBE) یک و دو وهله ای در افراد دارای اضافه وزن و چاق، انجام شد. روش تحقیق: پژوهش حاضر، در قالب یک طرح نیمه تجربی تک-گروهی متقاطع با اندازه گیری مکرر طی دو مرحله (با یک هفته فاصله)، روی ۱۴ مرد میانسال (۱/۳±۸/۳۵ سال) داوطلب دارای اضافه وزن/چاق (BMI>۲۵ kg/m۲) انجام شد. داده های گازهای تنفسی قبل، حین و ۳۰ دقیقه پس از فعالیت سرعتی (پرتوان) یک و دو وهله ای ۲۰-ثانیه ای اندازه گیری شد. گرم کردن در هر دو روش و بازیافت مابین دو وهله WBE ۲۰-ثانیه ای شامل: ۳۰ ثانیه رکابزنی (۷۰-۶۰ دور/دقیقه) با باری معادل یک چهارم ۵/۷% وزن بدن و نسبت فعالیت به بازیافت ۱:۱ (بازیافت بدون بار) بود که با یک دوره رکاب زنی ۳ دقیقه ای بدون بار (۶۰ دور/دقیقه) ادامه داشت. داده ها (میانگین و انحراف استاندارد) با استفاده از نرم افزار SPSS بررسی شد (p<۰.۰۵). یافته ها: هزینه انرژی تام و دوره بازیافت، EPOC، و اکسایش کربوهیدرات تام روش دو وهله ای بطور معنی دار بیشتر از روش یک وهله ای بود (۰۵/۰≥ p ). با این همه، تفاوت بین اکسایش چربی نقطه ای و تام (از ابتدا گرم کردن تا انتهای دوره بازیافت ۳۰ دقیقه ای) معنی دار نبود (۰۵/۰< p ). تفاوت RER دوره بازیافت روش یک و دو وهله ای، نیز معنی دار نبود (۰۵/۰اکسایش چربی برای افراد دارای اضافه وزن/چاقی باشد که وقت آزاد برای ورزش کردن ندارند.

کلیدواژه ها:

چاقی/اضافه وزن ، فعالیت سرعتی کوتاه مدت ، اکسیژن مصرفی اضافی پس از ورزش ، اکسایش چربی ، نسبت تبادل تنفسی