اثر تمرین مقاومتی و مکمل زینک بر TNF-α و CRP در بافت کلیه موش های صحرایی متعاقب انسداد کامل یکطرفه حالب کلیه

زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرینات مقاومتی همراه با مکمل زینک بر شاخص های التهابی بافت کلیه در موش های صحرایی متعاقب انسداد یک طرفه کامل حالب انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی تعداد ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو-داولی با محدوده وزنی ۱۲-۱۶ هفته و وزن ۲۲۰-۲۵۰ گرم که که حالب آنها به طور کامل طی جراحی مسدود شده بود، به طور تصادفی در گروه های (۱) کنترل نفرکتومی، (۲) مصرف مکمل زینک، (۳) تمرین مقاومتی و (۴) تمرین مقاومتی+مکمل زینک تقسیم شدند. همچنین تعداد ۸ سر موش صحرایی سالم جهت بررسی اثرات نفرکتومی به عنوان گروه کنترل سالم و ۸ سر موش که عمل جراحی بدون آسیب به کلیه در آنها انجام شد به عنوان گروه شم در نظر گرفته شدند. گروه های تمرین مقاومتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته به ۳۰-۱۰۰ درصد وزن بدنشان از نرده بان بالا رفتند. گروه های مصرف زینک روزانه mg/kg ۳۰ مکمل زینک را به صورت خوراکی دریافت کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی و آزمون آنالیز واریانس دو راهه همراه با آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد TNF-α و CRP در گروه های تمرین و مصرف مکمل به طور معنی داری کمتر از گروه های عدم تمرین (کنترل) بود (۰۰۱/۰=P). همچنین تعامل تمرین و مکمل بر کاهش مقادیر CRP در موش های صحرایی متعاقب انسداد یک طرفه حالب معنی دار می باشد (۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین مقاومتی و مکمل زینک هم به تنهایی و هم به طور تعاملی دارای اثرات سینرژیستی بر کاهش عوامل التهابی می باشند؛ اما در مورد اثر تعاملی این دو عامل بر TNF-α مطالعات بیشتری مورد نیاز است.

کلیدواژه ها:

" ، " "