اثر مصرف حاد مکمل ریبوز بر ظرفیت ضداکسایشی تام، شاخص پراکسیداسیون لیپیدی و گزانتین اکسیداز پس از فعالیت های شدید تکراری

هدف: هدف از این پژوهش بررسی مصرف حاد مکمل ریبوز بر ظرفیت ضداکسایشی تام، پراکسیداسیون لیپیدی و گزانتین اکسیداز پس از فعالیت های شدید تکراری در کشتی گیران بود. روش شناسی: بدین منظور ۱۰ نفر از کشتی گیران با میانگین سن (۳±۲۲سال) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. تحقیق به صورت دوسوکور و متقاطع انجام شد. پروتکل شامل ۴ مرحله با فاصله ۱۵دقیقه استراحت فعال بود؛ هر مرحله نیز شامل ۳ آزمون وینگیت پا و ۳ آزمون وینگیت دست به صورت متناوب و با استراحت فعال یک دقیقه ای بین دو آزمون بود. آزمودنی ها در هر دو جلسه (مصرف ریبوز یا دارونما) یک ساعت قبل از انجام کلیه ی مراحل آزمون اولین نوبت مصرف مکمل ریبوز (۱/.گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) یا دارونما (طعم دهنده ی بی اثر) را مصرف کردند، همچنین نوبت دوم مصرف پس از مرحله ی دوم آزمون و سومین نوبت پس از پایان کل چهار مرحله فعالیت مصرف شد. نمونه خون قبل از مصرف اولین نوبت مکمل و پس از اتمام کل چهار مرحله آزمون و نیز پس از یک ساعت بازگشت به حالت اولیه از آزمودنی ها گرفته شد. یافته ها: نتایج تحقیق با استفاده از روش تحلیل واریانس مکرر (۳×۲) نشان داد، مصرف مکمل ریبوز موجب کاهش معنی دار غلظت مالون دی آلدئید پس از انجام فعالیت شد (۰۰۱/۰=p)؛ اما با توجه به نتایج مشاهده شده، پاسخ ظرفیت ضداکسایشی تام (۰۷/۰=p) و گزانتین اکسیداز (۷۱/۰=p) به مصرف ریبوز مرتبط نبود؛ به طور کلی به نظر می رسد مصرف حاد مکمل ریبوز تاثیرمعنی داری بر سطوح شاخص پراکسیداسیون چربی کشتی گیران دارد.

کلیدواژه ها:

ریبوز ، فعالیت شدید تکراری ، فشار اکسایشی