بررسی تاثیر الیسیتورهای زیستی و غیر زیستی بر محتوی مشتقات فنلی و سیلی مارین گیاه خارمریم(Silybum marianum L.Gaernt) در شرایط In vitro

در سال های اخیر استفاده از فن آوری کشت بافت و بیش تولید متابولیت دارویی به عنوان یک روش جایگزین و مناسب برای برداشت بی رویه و فزاینده گیاه از رویشگاه های طبیعی مورد تاکید قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر الیسیتور های زیستی و نیترات نقره بر محتوی متابولیت های ثانویه کالوس های حاصل از ریزنمونه برگی گیاه خار مریم انجام شده است. در این بررسی بهترین نتیجه تولید کالوس به محیط MS حاوی KIN تعلق داشت و بنابراین برای ادامه آزمایش در مراحل بعد مورد استفاده قرار گرفت. در آزمایش دوم ریزنمونه ها در محیط کشت منتخب هورمونی کشت و پس از گذشت ۸ هفته از رشد کالوس ها، الیستورهای زیستی شامل مخمر یاروویا لیپولیتیکا، قارچ آسپرژیلوس نایجر و باکتری سودوموناس پوتیدا در ترکیب با نیترات نقره به عنوان الیسیتور غیر زنده به کالوس های حاصل از ریزنمونه های برگی اضافه شد. با گذشت ده روز از تیمار، محتوی ترکیبات فنلی، ظرفیت آنتی اکسیدانی، مقدار سیلی مارین و فعالیت آنزیم پال در کالوس ها اندازه گیری شد. نتایج بررسی ها حاکی از آن است که کاربرد توام مخمر یاروویا و نیترات نقره موجب بهبود محتوی مشتقات فنلی، سیلی مارین و فعالیت آنزیم پال گردید و تفاوت آن با سایر الیسیتورهای زیستی هم در ترکیب با نیترات نقره و هم در شرایط فاقد آن معنی داربود. محققان این آزمایش کاربرد توام الیسیتورهای زیستی به ویژه مخمر یاروویا و نیترات نقره را به منظور القای بیشتر سنتز متابولیت های دارویی در کالوس های حاصل از ریزنمونه های برگی گیاه خار مریم پیشنهاد می نمایند

کلیدواژه ها:

Callus ، milk thistle ، Plant Growth regulators ، tissue culture ، Silymarin ، Secondary metabolite ، تنظیم کننده های رشد گیاهی ، سیلی مارین ، کالوس ، کشت بافت ، گیاه ماریتیغال ، متابولیت های ثانوی